________________
[૩૩૭] તેની આ પાંચ ભાવનાઓ છે. પ્રથમ ભાવના–મુનિએ ઈર્યાસમિતિ સહિત થઈ વતેવું પણ રહિત થઈ ન વર્તવું; કારણ કે કેવળજ્ઞાની કહે છે કે જે ઈર્યાસમિતિ રહિત હોય તે મુનિ પ્રાણાદિકને ઘાત વિગેરે કરતે રહે છે માટે નિગ્રંથ ઈસમિતિથી વર્તવું. એ પહેલી ભાવના.
બીજી ભાવના એ કે નિગ્રંથ મુનિએ મન એલખવું એટલે કે જે મન પાપ ભરેલું, સદેષ (ભૂંડી) ક્રિયા સહિત, કર્મબંધકારિ, છેદ કરનાર, ભેદ કરનાર, કલહકારક, પ્રદ્વેષ ભરેલું, પતિત તથા જીવ–ભૂતનું ઉપઘાતક હેય-તેવા મનને નહિ ધારવું. એમ મને જાણીને પાપરહિત મન ધારવું, એ બીજી ભાવના.
ત્રીજી ભાવના એ કે નિગ્રંથ વચન ઓળખવું એટલે કે જે વચન પાપ ભરેલું સદેષ (ભૂંડી) કિયાવાળું. યાવતું ભૂતપઘાતક હોય–તેવું વચન નહિ ઉચ્ચરવું. એમ વચન જાણીને પાપરહિત વચન ઉચ્ચરવું એ ત્રીજી ભાવના.
ચેથી ભાવના એ કે, નિગ્રંથ ભંડેપકરણ લેતાં રાખતાં સમિતિ સહિત થઈ વર્તવું પણ રહિતપણે ન વર્તવું. કેમકે કેવલી કહે છે કે આદાન ભાંડ નિક્ષેપણ સમિતિ –
હિત નિર્ગથ પ્રાણાદિકને ઘાત વિગેરે કરતે રહે છે. માટે નિશે તે સમિતિ સહિત થઈ વર્તવું. એ થી ભાવના છે.
૨૨
