________________
[ ૨૩૫ ]
કાઇ સાધુ બીજા સાધુ પાસે બે ઘડી વાપરવા માટે વસ્ત્ર માગે અને માગીને કારણ પ્રસંગે ખીજે ગામ વિગેરે સ્થળે ગયા, ત્યાં એકથી પાંચ દિવસ સુધી રહ્યો અને ત્યાં એકલા હાવાથી સુવામાં તે વસ્ત્ર બગડી ગયું, પાછળથી તે વસ્ત્ર લાવીને જેનુ હતુ. તેને તેવુ વસ્ર પાછું આપે, તે તેના પૂર્વના સ્વામીએ લેવું નહિ, લઈને ખીજાને પણ આપવુ નહિ, તેમ કાઇને ઉછીનુ પણ આપવું નહિ, કે તું આ હમણાં લે અને થાડા દિવસ પછી બીજી મને પાછું આપજે. તથા તે વસ્ત્રના તે સમયે પણ બદલા ન કરે, તેમ બીજા સાધુ પાસે જઇને આવુ ખેલવું પણ નહિ કે હે આયુષ્મન્ ! શ્રમણ ! તુ આવા વસ્ત્રને પહેરવા કે વાપરવા ઇચ્છે છે કે ? પણ તે વસ્ત્ર જો કોઇ બીજો સાધુ કારણ પ્રસંગે એકલા જવા ઇચ્છતા હાય તા તેને તે વસ્ત્ર આપવું, કદાચ તે વજ્ર જીણુ થઇ ગયેલ હાય, તેા તેના ઝીણા ઝીણા ટુકડા કરીને પરઢવી દેવુ, પણ ફાટેલા વજ્રને તેના પૂર્વના સ્વામી પહેરે નહિ, પણ તે બગાડનાર સાધુનેજ પાછુ આપી દેવું અથવા કાઇ એકલા જતા હાય તા તેને આપી દેવુ, આ પ્રમાણે ઘણાં નમ્ર આશ્રયી ( બહુવચનમાં પણ ) જાણી લેવું.
વળી તે સાધુને આવી રીતે વસ્ત્ર પાછુ મળતુ જોઈ બીજો સાધુ તેવી લાલચથી ઉપરના વિષય સમજીને હું પણ બીજાનું વસ્ત્ર મુહૂત્ત માટે યાચીને પાંચ દિવસ સુધી મહાર જઇ વાપરી આવીને બગાડી આવું કે તે વસ્ત્ર પછી માર્જ થઈ જાય ! આ કપટ છે, માટે સાધુએ તેવું ન કરવું.
