________________
[૫૧] તે છે, “વિન” જેની પાસે કંઈ પણ ન હોય તે અર્થાત નિ
પરિગ્રહ છે તથા “પુત્ર” તે સ્વજન બંધુ રહિત અર્થાત નિર્મમ છે, એ જ પ્રમાણે “પશુ તે બે પગવાળાં ચાર પગવાળા વિગેરેથી રહિત છે, તથા પરદત્તભેજી (ગોચરી લાવી ખાનારો) હું બનીને પાપ કર્મ કરીશ નહિ, આ પ્રમાછે દીક્ષા લઈને પછી આવી પ્રતિજ્ઞાવાળો થાય તે બતાવે છે, શિષ્ય ગુરૂને કહે છે. હે ગુરૂ! હું સર્વથા અદત્તાદાનનું પચ્ચકખાણ કરું છું. અર્થાત્ દાંત શોધવા (ખોતરવા) માટે જોઈતી સળી કે તણખલું પણ પારકાએ નહિ આપેલું નહિ લઉં–
આવાં વિશેષણે શ્રમણનાં લેવાથી બદ્ધબાવા વિગેરેમાં શ્રમણપણું બહારથી નામ માત્ર હોવા છતાં ગુણના અભાવે તેમનામાં શ્રમણ પણું લીધું નથી, પણ ઉપર બતાવેલ અદનાદાન ત્યાગ કરનાર જેન સાધુજ શ્રમણ છે. - એ અકિંચન સાધુ ગામ અથવા રાજધાનીમાં જઈને ને પતે અદત્ત ગ્રહણ ન કરે, ન બીજા પાસે લેવડાવે, અને બીજા ગ્રહણ કરનારની પ્રશંસા ન કરે, વળી જે સાધુઓ સાથે પોતે દીક્ષા લીધી હોય અથવા ઉતરેલ હોય તેઓનાં ઉપકરણ પણ તેમની આજ્ઞા વિના લે નહિ તે બતાવે છે,
છત્ર તે માથાનું ઢાંકણું વરસાદમાં ધૈડિલ જતાં માથા ઉપર વષકલ્પ (કાંબળે) વિગેરે નાખે તે છત્રક છે, અથવા કુંકણ દેશ વિગેરેમાં ઘણે વરસાદ પડે છે, તેવા દેશમાં કારણું
