________________
અલ્પ શકિતવાળ બ્રણ પણ ધારીએ, તેને અપ
[૨૦] તે રૂનું બનાવેલું સુતરાઉ કાપડ છે, તુલકડ “આકડાના ફૂલ” થી બનાવેલું છે, એ જ પ્રમાણે તેવું બીજું પણ વસ્ત્ર જરૂર પડતાં રાખે, જેવા સાધુએ જેટલાં વસ્ત્ર રાખવા તે કહે છે. જે સાધુ જુવાન છે, બળવાન છે, નિગી છે, દઢ શરીરવાળો છે, અને શૈર્ય જેનું દઢ છે, આ સાધુ શરીરના રક્ષણ માટે એક વસ્ત્ર ધારણ કરે, પણ બીજું નહિ, પણ બીજું વસ્ત્ર પિતે આચાર્ય વિગેરે માટે રાખે, તે પિતે ધારણ ન કરે (ઉપગમાં લે નહિ, પણ જે બાળક હોય, દુર્બલ, વૃદ્ધ અલ્પ શક્તિવાળો, અ૯પ ધર્યવાળે હૈય, તે સાધુ જેમ સમાધિ રહે, તેમ બે ત્રણ પણ ધારણ કરેપણ જિનકલ્પી તે જેવી પ્રથમથી પ્રતિજ્ઞા કરે, તે પ્રમાણે રાખે, તેને અપવાદ માર્ગ નથી. સાધ્વીનાં વસ્ત્રો.
સાધ્વીઓ ચાર વસ્ત્રો રાખે. એક બે હાથ પરિમાણનું તે ઉપાશ્રયમાં ઓઢીને જ બેસે, બે ત્રણ હાથ પહેલાં હોય તેમાનું એક ઉજળું ગોચરી સમયે ઓઢે અને બીજું બહાર Úડિલ જવું હોય ત્યારે ઓટે, ચોથું વસ્ત્ર ચાર હાથનું હોય તે સમવસરણ વિગેરેમાં (વ્યાખ્યાન સાંભળવા જતાં) આખા શરીરને ઢાંકવાને માટે રાખે, કોઈ વખત આવું વસ્ત્ર ન મળે તે પૂર્વનું બીજા સાથે સીધી લે અને એ.
से भि० परं अद्धजायणमेराए वत्थपडिया० नो अभिસંપારિક અમuru II (સૂરકર)
