________________
[ ૧૬૨ ]
सुए सिज्जासंथारए दुरुहित्तप ॥ से भिक्खू० बहु० दुरूहमाणे पुवामेव ससीसोवरियं कार्य पाए य पमजिय २ तओ संजयामेव बहु० दुरूहित्ता तओ संजयामेव बहु० सइज्जा ॥ (સૂ૦ ૧૦૮)
તે સાધુ-સાધ્વીએ બહુ પ્રાચુક ( નિર્દોષ) જગ્યામાં સથારો પાથરીને તેમાંજ પાતે યતનાથી શયન કરવું,પણ તે સાધુ-સાધ્વી પ્રથમથી તે શય્યામાં સુવા પહેલાં પગથી માથા સુધીની જગ્યા પૂંજવી તથા પેાતાનુ આખુ શરીર તથા પગ પ્રમાને બહુ સંભાળીને યતનાથી સુવું. હવે સુતેલાની વિધિ કહે છે,
से भिक्खू वा० बहु० सयमाणे नो अन्नमन्नस्त हत्थे हत्थं पाएण पायं कारण कार्य आसाइजा, से अणासायमाणे तओ संजयामेव बहु० सइजा ॥ से भिक्खू वा उस्तासमाणे वा नीसासमाणे वा कासमाणे वा छीयमाणे वा जंभायमाणे वा उडोप वा वायनिसग्गं वा करेमाणे पुण्यामेव आसयं वा पोसयं वा पाणिणा परिपेहित्ता तओ संजयामेव ऊससिजा वा जाव वायनिसग्गं वा करेजा || ( सू० १०९ )
તે સાધુ વિગેરેએ પાતે સંથારામાં સુતાં એક બીજા સાધુને હાથ પગથી કે કાયાથી અડકવું નહિં, તે પ્રમાણે અ ડકયા વિના સુવું ( આમાં સૂચવ્યું કે સાધુએ બન્નેના હાથ ન પહોંચે તેટલે દૂર સંથારો કરવા) તથા સાધુએ શ્વાસોશ્વ:સલેતાં, ખસી આવતાં, છીંક ખાતાં, બગાસુ આવતાં, આડકાર આવતાં અથવા વાયુ સ ંચાર થતાં પ્રથમ પેાતાના હાથ
