________________
[૧૨૪] તે ભિક્ષુ ઉપાશ્રયમાં રહેવાને જે ઈચ્છતા હોય તે ગામ વિગેરેમાં જાય, ત્યાં જઈને સાધુને એગ્ય વસતિ શોધે, ત્યાં જે ઇંડાં વિગેરે, તુ યુકત મકાન હોય, ત્યાં વાસ વિગેરે ન કરે, તે બતાવે છે. સ્થાન તે કાઉસગ્ગ, શય્યા તે સંથારે કરે, નિષાધિકા તે સ્વાધ્યાય (ભણવાનું) આ ત્રણ ન કરવાં, (અર્થાત્ જીવ જંતુવાળા મકાનમાં ઉતરવું નહિ.) પણ જેમાં જંતુ ન હોય ત્યાં ઉતરી તે કાઉસગ્ગ વિગેરે કરે. હવે ઉપાશ્રય સંબંધી ઉદ્ગમ વિગેરે દેશે બતાવે છે.
તે ભિક્ષ એવું જાણે કે કોઈ શ્રાવકે આ ઉપાશ્રય કરાવ્યા છે, પણ તે એક સાધુ જે જિનેશ્વરની આજ્ઞા પ્રમાણે અનુષ્ઠાન કરે છે, તેને ઉદ્દેશીને જીવોને આરંભ કરીને બનાવેલો છે. અથવા તે સાધુને ઉદ્દેશીને વેચાતે લીધો છે, અથવા અન્ય પાસેથી ઉછીકે લીધે છે, અથવા નેકર વિગેરે પાસેથી બળ-જબરીથી લીધે છે, બધાને સામટે હય, તેમાં બધાની રજા લીધા વિના લીધે હોય અથવા તૈયાર થયેલું મકાન કે તંબુ વિગેરે બીજી જગ્યાથી લાવેલ હોય, આવા સ્થાનને શ્રાવક સાધુની પાસે આવીને આપે, તે તેવા ઉપાશ્રયમાં જયાં સુધી બીજો પુરૂષ તેવા મકાનને ન વાપરે, ત્યાં સુધી પિતે તેમાં કાઉસગ્ગ વિગેરે કે રહેવાસ ન કરે, આ એક સાધુ આશ્રયી કહ્યું. તે પ્રમાણે ઘણું સાધુ એક સાધ્વી કે ઘણી સાધ્વીને ઉદેશીને તે આશ્રયી પણ સમજવું, વળી ત્યારપછી શ્રમણ વણીમગ આશ્રયી સૂત્રમાં પણ પિઝેષણ સૂત્ર પ્રમાણે
