________________
[ ૧૮ ]
य पमन्जिय पमन्जिय तओ संजयामेव आमजिज वा जाव varવિ વા II (પૂ. ર૬)
તે સાધુ ગૃહસ્થને ઘેર ગેચરી જવા માટે જતાં પાડે (મહેલ્લે), શેરી, કે ગામ વિગેરેમાં પેસતાં માર્ગ જુએ, ત્યાં રસ્તામાં જતાં વચમાં સમાન ભૂભાગમાં અથવા બે ગામના વચમાં કયારા બનાવેલા જુએ, અથવા ઘરને કે નગરને ખાઈ કે કેટ હોય, અથવા તેણે અર્ગલા (અડગલી) અથવા અલપાશક (જેમાં અર્ગલાને અંકેડો નાંખે છે, તે જુએ, તે તે કારણને લઈને તે સીધે માર્ગે ન જાય; કારણકે ત્યાં જતાં કેવળ પ્રભુ કહે છે કે કર્મબંધનનું તે કારણ છે, વખતે સંયમ વિરાધના અથવા આત્મવિરાધના થાય છે તે બતાવે છે, તે માગે જતાં માર્ગમાં વપ્રના કારણે વિષમપણથી કઈ વખત
જે, કેઈ વખત ઠાકરખાય, કેઈ વખત પડી જાય, તે છકાયમાથી કેઈપણ કાયને વિરાધે, તેમજ ત્યાં શરીરના બળથી, પિશાબથી બળખા, લીંટ, વમન, પિત્ત, પરૂ, વીર્ય, લેહીથી ખરડાય માટે તેને માર્ગે ન જવું, બીજે માર્ગ ન હોય અને તેજ માર્ગે જવું પડે તે ઠેકરખાતાં ગારામાં પડીને ખરડાવા વિગેરે કારણથી આવું ન કરે, તે કહે છે.
તે સાધુ તેવા અશુચિ ગારા વિગેરેમાં પડતાં વચમાં વસ્ત્ર રાખ્યા વિના ખુલ્લા શરીરે પૃથ્વી સાથે સ્પર્શ ન કરે, અથવા ભીની જમીન સાથે કે ધુળવાળી પૃથ્વી સાથે તથા સચિન પી. ર સાથે તથા સચિત્ત માટીના ઢેફા સાથે અથવા ઘુણના કીડાથી
