Vitrag Vaibhav

Author(s): Gunvant Barvalia
Publisher: Saurashtra Kesari Pranguru Jain Philosophical and Literary Research Centre

Page 14

१६. जाणिज्जइ चिन्तिज्जइ, जम्मजरामरणसंभवं दुक्खं ।
न य विसएसु विरज्जई, अहो सुबद्धो कवडगंठी ।।५।।
जीव जन्म, जरा (बुढ़ापा) और मरण से होने वाले दुःख को जानता है, उसका विचार भी करता है, किन्तु विषयों से विरक्त नहीं हो पाता । अहो ! माया की गाँठ कितनी सुदृढ़ होती है ।
૧૬. જીવ જન્મ, જરા (વૃદ્ધાવસ્થા) અને મરણથી થતાર દુઃખતે જાણે
છે, એતો વિચાર પણ કરે છે, પરંતુ વિષયોથી મુક્તિ મેળવી શકતો નથી. અરે ! માયાની ગાંઠ કેવી સુદઢ હોય છે.
16. A soul is aware of the pains arising from Birth,
old age, & death, also applies thought to it, but fails to get rid of sensual pleasures. Oh ! bondage of deceptive love is so tight to unfold.
१७. जम्मं दुक्खं जरा दुक्खं, रोगा य मरणाणि य ।
अहो दुक्खो हु संसारो, जत्थ कीसन्ति जंतवो ॥६॥
जन्म दुःख है, जरा दुःख है, रोग और मृत्यु दुःख है । अहो ! संसार दुःख ही है, जिसमें जीव क्लेश पा रहा हैं ।
१७.
म हुछे, राहुः॥ छ, रोग मने मृत्यु हुः॥ छे. गरे ! સંસાર દુઃખ જ છે અને તેમાં જીવ ફ્લેશ પ્રાપ્ત કરે છે.
17. Birth is painful, old age is miserable, ailment and
death is full of agony. Oh ! This world is nothing but pain in which the soul gets only disturbing
experience. (GLORY OF DETACHMENT BOOOOOOOOOOOO3)