Updeshpad Mahagranth Satik Part 02

Author(s): Jinendrasuri,
Publisher: Harshpushpamrut Jain Granthmala

Page 355

॥७६१॥
णटुं रायाहरणं पउहगसिटुंति पउरघरलामे । माहण पच्छित्तं बहुभयमेवमदोस तहवित्ति ॥९२८॥ जक्खब्भत्थण विण्णवण ममत्थे तं शिवं सुवंडेण । तच्चोयण परिणामो विष्णत्ती तइलपत्ति वहो ॥९२९।। संगच्छण जहसत्ती खग्गषरक्खेव छणणिरूवणया । तल्लिच्छ जत्तनयणं चोयणमेवंति पडिवत्ती ॥९३०।। एवमणंताणं इह भीया मरणाइयाण दुवखाणं । सेवंति अप्पमायं साहुं मोक्खत्थमुजता ॥९३१।। __ श्राद्धः सर्गज्ञदर्शनश्रद्धालुः प्राज्ञः स्वभावत एव परोपकारोपायप्रवीण: क्वचिद् नगरे जितशत्रुनामा राजाऽभूत् । प्रायो बाहुल्येन, तेन राज्ञा दानसन्मानारिभिरुपायैः सन्तोषमानीयोपशामित उपशममानीतो जिनशासनं प्रति सानुरागो विहित इत्यर्थः, लोकोऽमात्यवेष्ठिप्रभृतिको निजनगरे । नवरं केवलं कश्चित् श्रेष्ठिपुत्रो न शकित उपशामयितुम् । कीदृशः सन्नित्याह-कर्मगुरुर्बहलमिथ्यात्वतमः पटलसमाच्छादितशुद्धबोधसम्पादकपरिणाम इति ॥९२३॥ सो इत्यादि । सर, श्रेष्ठिपुत्रो लोकग्रहात् संसारमोचकनामकपाखण्डिकसंसर्गलग्नभ्रमाद् मन्यते हिंसामपि प्राणव्यपरोपणरूपां, सर्वेषां तदन्येषामास्तिकानामेकान्ततोऽनभिमतां तथाविधां दुःखितसत्त्वगोचरां न नैवं दुष्टां दारुणपरिणामां, किं तु कल्याणावहामेव । इति प्राग्वत् । कुत इत्याह-हिंसाणं सुहभावा' इति हिंस्यानां हिंसनीयानां हिंस्राणां च हिंसकानां सुखभा- X॥७६१।। वाच्छुभभावाच । तत्र हिंस्यानां हिंसाकालप्रवृत्तपीडानुभवेन प्राग्भवोपात्तासवेंदनीयनिर्जरणाद् भवान्तरे सुगतिलाभेन सुखभावः । अन्येषां च दुरन्तदुःखनिम्नगातस्तदुत्तारणकरणेन परोपकारसम्भवाच्छुभस्य सुकृतलक्षणस्य लाभः । इति निरवद्यमेव दुःखितस्य व्यपरोपणम् । तथा द्विधापि द्वाभ्यामपि हेतुभ्यां क्लेशोपार्जनमूर्छात्यागदुष्करत्वलक्षणाभ्यामर्थं