________________
(૨) તત્ત્વજ્ઞાનદીપિકા' ગ્રંથની રચના પૂજ્યશ્રીએ સં. ૧૯૬૦માં કરી, પણ તેમાં સુધારાવધારા કરીને તે સં. ૧૯૬૭માં પ્રકાશિત થયો. આ સમગ્ર ગ્રંથ પ્રશ્ન અને ઉત્તરના સ્વરૂપમાં જ છે. જૈન તત્ત્વજ્ઞાનને લગતા પ્રશ્નોના ઉત્તરો છે. અન્ય દર્શનોના મતોનું ખંડન છે. તેનાં પૃ. ૧૨૦થી ૧૩૦ ઉપર ચતુર્વિધ સંઘનું કર્તવ્ય શું છે ? એ દર્શાવ્યું છે. તેમાં સાધુ, સાધ્વી, શ્રાવક, શ્રાવિકાનાં કર્તવ્યોનું વિસ્તૃત વર્ણન છે.
(૩) “તત્ત્વવિચાર' ગ્રંથની રચના સં. ૧૯૫૮માં પાદરાના વકીલ મોહનલાલ હીમચંદ વગેરેના હિતાર્થે પૂજ્યશ્રીએ કરી છે. પ્રારંભમાં શ્રાવકના ૨૧ ગુણો અને શ્રાવકની દિનચર્યા દર્શાવી છે. તત્ત્વવિચાર રૂપે નવતત્ત્વની સમજ આપી છે. આ ઉપરાંત આહાર વિશે સમજ રજૂ કરીને નરકસ્વરૂપ, લેશ્યાસ્વરૂપ, મનુષ્યસ્વરૂપ, સિદ્ધશિલાસ્વરૂપ, દશ યતિધર્મ, બાર ભાવના વગેરે જૈન તત્ત્વજ્ઞાનના વિષયોની છણાવટ કરી છે. | (૪) “ઇશાવાસ્યોપનિષદ' એ સં. ૧૯૮૦માં પ્રકાશિત થતું પૂજ્યશ્રીનું એક મહત્ત્વનું પુસ્તક છે. સં. ૧૯૭૮માં માગસર સુદ ૧ના રોજ મહેસાણામાં આ પુસ્તક લખવાનો પ્રારંભ પૂજ્યશ્રીએ કર્યો અને ત્યાંથી પાનસર, કલોલ, શેરીસા, વામજ વગેરે સ્થળે વિહારમાર્ગે આગળ વધતા સાણંદમાં આવીને પોષ વદ અમાસના દિવસે લખાણ પૂરું કર્યું. આમ બે માસના વિહાર દરમિયાન આ લેખનકાર્ય પણ ચાલુ જ હતું તેનું આ પુસ્તક પ્રમાણ છે.
પૂજ્યશ્રીએ પૂ. આનંદઘનજીના ઇર્શન વિના મળીને’ શબ્દો ટાંકીને જણાવ્યું કે છ દર્શનો એ જિનદર્શનના અંગરૂપ છે. સર્વ દર્શનની નદીઓ જૈનદર્શનના સાગરમાં સમાયેલ છે.
પ્રસ્તુત પુસ્તકમાં પૂજ્યશ્રીએ “ઇશાવાસ્યોપનિષદ'ની એક પછી એક કંડિકાઓના જૈન મત મુજબ અર્થ કર્યા છે. પૂજ્યશ્રીના આ પુસ્તકમાં શ્રીમદ્ ભગવદ્ગીતા, યજુર્વેદ, સામવેદ, અથર્વવેદ, મુંડકોપનિષદ, છાંદોગ્ય ઉપનિષદ વગેરેનાં અવતરણો રજૂ થયાં છે જે તેઓના વિશાળ વાંચનનો અને અન્ય મતો અંગેના તેઓના જ્ઞાનનો નિર્દેશ કરે છે.
જૈનદર્શન અને વેદાંતીઓની પરિભાષાની સમજૂતી આપતાં પૂજ્યશ્રી
સૂરિશતાબ્દીનું સંભારણું 3 40
