________________
સામાન્ય માણસ જ છે અને તેને ઉપયોગી થાય તેવું સાહિત્ય રજૂ કરવું એ લક્ષ્ય છે અને આ લક્ષ્યને પહોંચી વળવા માટે વિહાર હોય કે સાધના હોય કે ક્યાંક ચાતુર્માસની સ્થિરતા હોય - તેમના મનમાં ચર્વણ – વાગોળવાની ક્રિયા સતત ચાલ્યા જ કરે છે અને મંથનની ક્રિયા બાદ નવનીત મળે તે રીતે આ વિચારવલોણામાંથી નવનીત રૂપે તેમના ગ્રંથશિષ્યોનું અવતરણ થાય છે.
તેમના આ ગ્રંથોમાં સાહિત્યકારોની દૃષ્ટિએ ભાષાની ઊણપ કદાચ અનુભવાય કે કેટલાક ગ્રંથો સાવ સામાન્ય કક્ષાના વિષયોની સરળ રજૂઆત કરતાં જોવા મળે તો પણ શ્રી સ્નેહરશ્મિ કહે છે (સમાધિશતકમ્', પ્રસ્તાવના, પૃ. ૨૧) તેમ “અધ્યાત્મના આ ગ્રંથોમાં ભાષા કરતાં ભાવ અગત્યના છે.”
સૂરિશતાબ્દીનું સંભારણું 3 48
