________________
તે સમયે ઘંટાકર્ણ મંત્ર માત્ર નેપાળના એક મંદિરમાં દીવાલ પર લખેલો ઉપલબ્ધ હતો. બીજે ક્યાંય તે મૂર્તિ કે ફોટા રૂપે દર્શનીય ન હતા. ગુરુદેવ ત્રણ દિવસ પદ્માસનમાં અંગોનું હલનચલન કર્યા વિના ધ્યાનમાં રહ્યા. સાધકને સહાયભૂત થાય તે માટે તેમણે સંયમી-ચરિત્રવાન ઉત્તમ સાધકની શોધ કરવા માંડી. આ માટેની પસંદગીનો કળશ (આ “યોગનિષ્ઠ આચાર્ય શ્રી બુદ્ધિસાગરસૂરીશ્વરજી'ના લેખક) શ્રી પાદરાકર પર ઢોળાયો. ગુરુદેવે તૈયારી રૂપે તેમને સાત-સાત વર્ષ સુધી સતત યોગના આસનોની તાલીમ આપી. ત્યારબાદ પાદરામાં શાંતિનાથ ભગવાનના મોટા દેરાસરના ભોંયરામાં આસો વદિ તેરસના પ્રાતઃકાળે ચાર વાગ્યે ગુરુદેવ અને ઉત્તમ સાધક શ્રી પાદરાકર સાથે સાધના કરવા બેસી ગયા.
મંત્રસિદ્ધિ ત્યારે થઈ ગણાય કે જ્યારે ત્રણ દિવ્યોમાંથી કોઈ પણ એક દિવ્યનાં દર્શન થાય. અમાસની પાછલી રાત્રે ત્રણે દિવ્યનાં દર્શન થયાં. છતાં ગુરુદેવ ધ્યાનમગ્ન સમાધિષ્ઠ જ રહ્યા, કારણ તેમનો સંકલ્પ શ્રી ઘંટાકર્ણ વીરનાં સાક્ષાત્ દર્શન કરવાનો હતો. થોડી વારમાં અર્થાત્ અમાસની પાછલી પરોઢે વેદિકામાંથી એક પ્રચંડ મહાપુરુષ ધનુષ્ય અને બાણ સહિત ધીરે ધીરે ઊંચે આવવા લાગ્યો. જે કાનમાં કુંડળ, માથે મુગટ અને હાથમાં ધનુષ્યબાણ સહિત પ્રગટ થયેલ. આ પુરુષ તે સાક્ષાત્ ઘંટાકર્ણ વીર હતા.
ગુરુશ્રીએ અનિમેષ નયને આ દિવ્યપુરુષની પ્રતિભાને જોઈ લીધી. એકાદ પળ બાદ આ મૂર્તિ અદશ્ય થઈ ગઈ. ગુરુદેવે ઉપાશ્રયમાં આવી તેની દિવાલ પર ચાકથી શ્રી ઘંટાકર્ણ વીરનું ચિત્રાંકન કર્યું. મૂર્તિકાર શ્રી મૂલચંદ મિસ્ત્રીને બોલાવી મૂર્તિ ઘડાવી. અને તેને મહુડીમાં પ્રતિષ્ઠિત કરી. એક વિશાળ ઘંટ પણ અભિમંત્રિત કરી ત્યાં પ્રતિષ્ઠિત કરાવ્યો. શ્રી પદ્મપ્રભુ જિનાલયના પટાંગણમાં આજે પણ આ બંને પ્રતિષ્ઠિત છે. દર વર્ષે લાખોની સંખ્યામાં અઢારે આલમના ભક્તજનો અહીં દર્શનાર્થે આવે છે. પોતાના શાસનદેવનાં ભક્તિપૂર્વક દર્શન કરી સુખડીનો પ્રસાદ ધરાવે છે.
ગુરુદેવશ્રીનો શ્રી ઘંટાકર્ણ વીરની પ્રતિષ્ઠા કરાવવા પાછળનો મુખ્ય ઉદ્દેશ એ હતો કે મીરા-દાતાર પીર અને અન્યત્ર પોતાનાં દુઃખ દૂર કરવા જૈનો અને જૈનેતરો અહીં-તહીં દોડતા રહેતા. તેમનું મિથ્યાત્વ તરફનું આકર્ષણ
73 n “શ્રી ઘંટાકર્ણ મહાવીરદેવ' વિશે ગ્રંથરચના
