________________
પ્રકરણ ત્રીજુ :
સ્ત્રી ચરિત્ર
કેટલાક દિવસે મૃત્યુને શોક પાળીને, કાળક્રમે શોકને ત્યાગીને, ધર્મમાં ઉદ્યમવાળા થયા. કારણકે “ધર્મથી છને સુખ પ્રાપ્ત થાય છે. જોકે એ શ્વશુર પક્ષને તિરસ્કાર કર્યો જેથી શ્રીધર સિંહપુરમાં મુખ બતાવી ન શક્યો. ત્યાં કન્યા કેાઈ આપે તેમ ન હોવાથી બીજા કોઈ નગરમાં જઈને, કઈ ઉમાને ધરણને પરણાવી. પરંતુ તેણી અતિ ઉદ્ધત, રેપવાળી, સર્વના સામે બોલનારી, હઠથી ઘરના કેઈ કામને કરતી ન હતી. પગલે પગલે સર્વના દેષને પ્રગટ કરતી ! “વાઘની આગળ જેમ બકરી' તેમ સાસુ થઈ. ઘરના બધા કામ સાસુને કરવા પડતા હતા.!
કાળક્રમે સાસુ સસરા મૃત્યુ પામ્યા. માએ માયા ભકિત અને યુકિતથી ઘરણને વશ કર્યો. કેઈ એક દિવસે ઉમાના વખાણ મિત્ર સેમદેવ પાસે ઘરણે કર્યા. ત્યાં શ્રાવાક મિત્ર લાભકારી વચન બોલ્યો, “શું આ સત્ય હશે ? પરંતુ કહ્યું છે કે, “ગુરુની પ્રશંસા સમક્ષ કરવી, મિત્ર અને બંધુની પરોક્ષ કરવી, પુત્ર અને સ્ત્રીની મૃત્યુ પછી કરવી.”
સ્ત્રીઓ અત્યંતનિર્દય અને હરણના શીંગડા જેવી વકી, નદી પ્રમાણે નીચે જનારી અને વજૂ જેવી કઠણ છાતીની હેય
