________________
E
૧૪૦ ]
શ્રી શ્રીચંદ્ર” (કવિલ) શ્રી “શ્રીચંદ્ર વિચાર્યું. “આ જશે. તો હું અહિં રહીને શું કરીશ? તે હું એમની સંગાથે જાઉં' એમ વિચારીને બુદ્ધિશાળીએ વિવાહ પછી મહેલની ઉપર આવીને, લગ્નના વસ્ત્ર ઉપર પ્રતાપસિંહને પુત્ર “શ્રીચંદ્ર કુશસ્થળ છું.” એ પ્રમાણે લખીને, અલ્પ રાવિશેષ રહી ત્યારે કનકસેનાને સ્વવીંટી આપીને અને તેની લઈને, શરીર ચિંતાના બહાને નીકળ્યા.
જેટલામાં રાજા સમીવૃક્ષ નજીક આવે છે, ત્યાં છ સ્ત્રીઓને દેખે છે, તેમાં ખર્પાએ કહ્યું, “હે ઉમા ! આ વહુઓ દુઃખી હતી, તેમના ગૃહે હું ભિક્ષા અર્થે ગઈ હતી, તેમણે સારી ભિક્ષા આપી, તેથી સંતુષ્ટ થઈને મેં તેમને વિદ્યા આપી.” “અહિં આપણે આશ્ચર્ય જેવા ભેગા થયા હતા. હવે કૌતા જેવા કથળે જઈએ.” પૂછ્યું, “શું કૌતક છે ? “પ્રતાપસિંહને સૂર્યવતી રાણું છે, તે રક્ત જેવા પાણીમાં ક્રીડા કરીને, વાવડીના કોઠે બેઠી હતી ત્યાં ભારે ઉંચકી ગયે, તે વિયેગથી દુખી રાજા કાણું ભક્ષણ કરશે.” તે દેખવા જઈએ.” શ્રી “શ્રીચંદ્ર વિચાર્યું , પુણ્યથી આ વૃક્ષ મળ્યું છે, કેઈ ઉપાય કરીને પિતાજીને સર્વવતીની હકીકત જણાવીસ.'
એ પ્રમાણે વિચારીને અદશ્યપણે વૃક્ષના મૂળમાં રહ્યા. ક્ષણવારમાં કુશસ્થળે પહોંચ્યા, ક્ષણવારમાં વૃક્ષથી અલગ થઈ ગયા. ત્યાં અવધૂતને વેષ લઈને, કહ્યું, “ઉભા રહે.” રાજાએ પૂછયું, “તમે શું જાણે છે. બુદ્ધિશાળીએ ટીપણું જોઈને કહ્યું, દુઃખને પરહરે, સૂર્યવતી પુત્રથી યુક્ત થોડા દિવસોમાં તમને મળશે અને કુશલના વર્તમાન ૭ દિવસમાં મળશે.” મંત્રીઓએ હર્ષથી કહ્યું, નેત્રદેવી લઈ આવી છે તે રાહ જુઓ.” દેવીની સ્તુતિ કરીને, ચિતાને ઠારીને આનંદથી મહત્સવ પૂર્વક પ્રવેશ કર્યો. ગુપ્ત રીતે વૃક્ષને દેખવા ગયા પરંતુ તે દેખાણું નહિ.
