________________
શ્રી શ્રીયદ્ર કવલ)
પ્રતાપસિંહે સૈયથી યુક્ત જયકલશને પીછો પકડયો, સર્વત્ર તપાસ કરીને, પાછા આવીને કહ્યું, “હસ્તિરન ગયું તેનું જેટલું દુઃખ નથી થતું, તેથી અધિક દુખ જીવનું રક્ષણ કરનાર તે અવધૂતના જવાથી થાય છે. તેને ઉપકાર હું ફેકી શકયો નહિ.” એમ કહીને તેની અતિ પ્રશ શા કરી.
પંચભદ્ર અશ્વો લેટ!
જયકલશ લીલાએ ફરી વનમાં પ્રવેશ્યો. ત્યાં ભીલે એ હસ્તિરત્નને પકડવા કહ્યું, “તું ક્યાં જાય છે ? ચારે બાજુ બાણથી સજજ ભલેને જોઇને, શ્રી “શ્રીચંદ્ર' રાજા સ્થિર થઇને, આવતા બાણોને નષ્ટ કરે છે. સંજ્ઞા કરી એટલે હસ્તિઓ વૃક્ષની શાખાને ઉખેડી, તેને ધારણ કરીને, પત્થરથી તે બળવાન રાજા ભીલને જીતે છે અને સર્વ ભલેને હાંકી કાઢયા વૃક્ષ તળે વિશ્રાંતી કરતા તે મહાન કાન્તિવાળા શોભવા લાગ્યા. તેમને જેવા ભીલડીઓ આવી. ત્યાં ભીલ રાજાની પુત્રી મોહિની શ્રી શ્રીચંદ્ર રાજાને જોઈને, મોહિત થઈ.
કહ્યું, “આપ મારા પતિ થાવ, બીજા કોઈને હું ઇચ્છતા નથી. તેથી ભીના રાજાએ વેગથી આવીને, બે હસ્ત જોડીને કહ્યું, “મારા અપરાધની ક્ષમા કરો, આપ કોઈ મહાન તેજસ્વી પુરૂષ છે, તે તમે મારી પુત્રી મોહિની ને વરે.” “હે ભલેના રાજા! ભીલડીને વરવાથી મારા કુળમાં કલંક લાગે, રાજકન્યા સિવાય કોઇને ન પરણાય.” મોહિનીએ કહ્યું, “હે પ્રભુ! તમારું વસ્ત્ર આપે, તેને હું વાં.' વસ્ત્ર આપ્યું નહિ. તમારી પાદુકા આપે, તેને ધારણ કરીને મારા જન્મને સફળ કરીશ! હે નાથ? તમારી સેવિકા થઈને બહારના હંમેશા કાર્ય કરીશ, જે એ પ્રમાણે નહિ કરે તે અગ્નિમાં પ્રવેશ કરીશ.”
