________________
૧૮૨ ]
શ્રી ‘શ્રીચંદ્ન’ (કૈલિ)
જતાં, વેળાકુલ નગર આવ્યું, રત્નો વેચીને કરીશ્માણ. ખરીદ કરીને, અમરપુરી તરફ પ્રયાણ કરતાં, માર્ગમાં ભીલેએ લૂટયે!! કાઈ સાથે આગળ જતાં, એક ઠેકાણેથી પારસરસ મળ્યા ! તે વેચીને દ્રવ્ય લખને આગળ ચાલ્યા, માર્ગોમાં સુલસનું રકતથી પૂર્ણ લાલ શરીર જોઈને, ભારડ પક્ષીએ ઉઠાવ્યા ! રાહગિરિ ઉપર સુલસને મુકીને, કાઈ ખીન્ન પક્ષી સાથે લડવા માંડયું. તે સુઅવસરના લાભ લાદને, સુલસ નાહીને એક શુક્રામાં ભરાઇ ગયેા. પક્ષીએ લડીને ગયા, એટલે છુટકારાને દુખ લ, મુક્ત થવા માટે દુ પામીને, જ્યાં વાગ્યું હતું, ત્યાં ઔષધી ચે પડી.
।
એટલામાં કાષ્ટ પુરુષને જેને, સુલસે પૂછ્યું કે, આ ક્રા ગિરિ છે? તેણે કહ્યું કે, રાહગિરિ છે, પુષનું ભાગ્ય અહિં કળે છે! સુલસે રાજાની અનુમતી લઈને, રાહગિરિ ઉપર ખાતાં, ઘણા રત્ના મળ્યા ! તે વેચીને, પરીણાં ખરીદીને, અમરપુરી તરફ પ્રયાણ કર્યું.. ગાઢ વનમાં કરીશ્માં દાવાનળથી ભસ્મ થઈ ગયાં. આગળ જતાં એક અવધૂતને જોયા, તે રસ કુ ંપીકાની વાતેા કરતા હતા, તેથી સુલગ્નને આનંદ થયે।. અવધૂતે સુલસને એક માચીમાં બેસાડી અને ભેંસની પૂંછડીની દીવી માપીને, કુવામાં ઉતાર્યાં. સુક્ષસે રસથી પી ભરી એટલે તેને ઉપર ખેંચીને, અવધૂતે પહેલા રસની કુપી માંગી સુલસે પહેલા પૈાતાને બહાર કાઢવા કહ્યું અને રસની કુંપી ન આપી જેથી અવધૂત ગુસ્સે થઇને માંચીની દારી કાપી નાખી. સુલસ માંચીથી યુક્ત કુવામાં પડયેા, પરંતુ પુણ્યથી વચમાં બચી ગયે।, પરંતુ રસમાં ન પડયેા. કુવામાં તેના પહેલા જિનશેખર નામને શ્રાવક પડયા હતા, તે સ્વામી ભાતે, સુલસે કુવામાંથી બહાર નીકાળવા માટે ઉપાય પૂછયે, જિન શેખરે કહ્યુ` કે, કત એકજ ઉપાય છે કે, જ્યારે ઘે! પારસ રસ પીવા આવે, ત્યારે તેના
