________________
પ્રકરણ બી.
૧૪છે.
--
-
-
-
--
દાવી લઇને લક્ષ્મીદેવી તેને શોધતી આવે છે'! ફરી રાજ સુખેથી નિદ્રાધીન થયા.
સરસ્વતીએ પતિને કહ્યું કે, બહાર ઉંટડી છે. આપણે તેના પર બેસીને જલ્દીથી દૂર જઈએ શ્રી “શ્રીચ કે' કહ્યું કે,
ત્રિ છે. ઉંટડી હાંકવાનું મને આવડતું નથી, તો પગે કેવી રીતે જઈએ ? પ્રભાતે જઈશું, તે વચન સાંભળી સરસ્વતીએ જાણ્યું કે, દત નથી પરંતુ કોઈ બીજો છે. રત્નના દીપથી ધારીને
ને, સર રવતીએ કહ્યું કે, હું નાથ ! લલાટ ચંદનથી લેપાએલું નથી એવા આપશ્રી કયાંથી પધાર્યા ? શ્રી “શ્રીયં કહ્યું કે, હું કુશરથળેથી આવ્યો છું. મને તમે શા માટે પરણ્યાં ? તમે કોણ છો? અહિં શા માટે આવ્યા? તમને કોને ભય છે?
એક સખીએ કહ્યું કે, હે સ્વામી! આ નગરના રાજ અમિનની પુત્રી સરસ્વતી હંમેશા આ યક્ષની પૂજા કરે છે. એક દિવસે રાજાએ, પિતાના ખોળામાં કન્યાને જોઇને અરિમર્દન રાજાએ મંત્રીઓને પૂછયું કે, સરસ્વતીને લાયક કો વર છે? વાચકે કહ્યું કે, કુશરથળે પ્રતાપસિંહ રાજાના પુત્ર શ્રી “શ્રીચંદ્ર જેમને લક્ષ્મીદત્ત ઉછેર્યો હતો, તે મહાત્યાગી રોપાયમાન થઈને કયાંક ગ છે. તે સાંભળીને રાજા મૌન રહ્યો. સરરવતી એક રાત્રિના સૂતેલી હતી, ત્યાં સ્વનિમાં યક્ષે પ્રસન્ન થઈને કહ્યું કે, આજથી પાંચમે દિવસે, રાત્રિના લગ્ન સમયે મારા મંદિરમાં, હું તારે વરને લઈ આવીશ.
સરસ્વતીએ હર્ષ થી સ્વત, પ્રભાતે સખીને કહ્યું. આ નગરમાં મંત્રી પુત્ર શ્રદત્ત નામને છે, તે મારીને રાગી હતી પરંતુ કુમારીની રૂચી ન હતી. શ્રી દત્તે લેભથી અને બુદ્ધિથી મને વશ કરી. મેં ખાનગીમાં સરસ્વતીનું સ્વનું કહ્યું કે, તારે
