________________
૨૪ ]
શ્રી “શ્રીચંદ્ર” (કેવલ)
વારપ્રેરક વાજિત્રોને નાદ સાથે યુદ્ધ શરૂ થયું. ભયંકર યુદ્ધમાં શત્રુના ઘસારાથી સૈન્યને ભાંગેલું જઈને, વિજય આઈ ત્રણે કુમારે હસ્તી ઉપર આરૂઢ થઈને, મોખરે આવ્યા. ભયંકર બાણની વર્ષા કરીને શત્રુને પરાગમુખ ક્યાં ! કુમારને બળવાન જાણીને અને કાગડાની માફક ભાગતા સૈન્યને અટકાવવા, તત્કાળ હેકને રેષથી કરડી, મલ અને મહાલે કુમાર સાથે દીર્ધકાળ સુધી ભયંકર યુદ્ધ કર્યું. મલ્લે તલવારની ધારથી વિજયને મુછિત કર્યો. પુત્રો અને સૈન્યને ખીર જોઈને, સૂર્યરૂપી પ્રતાપસિંહે, “કયાં છે દુષ્ટ અલ્લ” ? એમ કહેતાં તેજસ્વી તલવાર ખેંચીને, અતિ વેગથી ભલનું મસ્તક ક્ષણવારમાં કાપી નાખ્યું
પ્રતાપસિંહ રાજાનો જયજયકાર થયો. મહામલ્લ છવનું રક્ષણ કરવા રત્નપુરના કિલ્લામાં સૈન્ય સાથે ભરાઈ ગયે ભલાના કણકેદ્રપુર વગેરે અને મહામલ્લના રનપુર સિવાયના સર્વ દેશને જીતીને, રત્નપુરને ઘેરો ઘાલીને પ્રતાપસિંહ સમુદ્ર કીનારે સુખપૂર્વક ક્રીડા કરવા લાગ્યા.
પેલી તરફ પ્રયાણુથી ઉત્પન્ન થયેલ વિરહ દુઃખને દૂર કરીને સૂર્યવતી શ્રી જિનેશ્વરદેવ કથાત ધર્મની આરાધના કરતી હતી. એક દિવસે સજજ સૈનિકે આવેલા જોઈને, સૂર્યવતીએ સૈન્દીને પૂછયું કે, “એ કેમ આવ્યા છે ? સૈન્દી પૂછીને કહ્યું કે, તેઓ એટું કહે છે કે પ્રતાપસિંહ રાજાએ ગર્ભના રક્ષણ અર્થે અમને
કલ્યા છે. માટે અમારાથી ભય પામશે નહીં, પરંતુ જ્યના લાગે છે. દુષ્ટ જયે ગઠવ્યા છે, આવી દુઃખદ સ્થિતિ જોઈને સૂર્યવતીએ નિસાસે નાખીને કહ્યું કે, સિન્ધી હવે શું કરશે ? - “હે સૂર્યવતીદેવી! તિષીના ભાવી કથનને યાદ કરે. ફરી ફરી બેલાવવા છતાં દુષ્ટ જ રોકાણ છે. શું બનશે કાંઈ
