________________
શ્રી શ્રી
(કેવલિ).
ઝુલતા, ઉદ્યાનમાં રમતા એવા નરનારીએ સુંદર મધુર સ્વરે શ્રી “શ્રીચંદ્રનાં કીર્તિનને કરે છે. સ્વગુણને ઠેક ઠેકાણે સાંભળતા, બાગળને આગળ જઈ રહ્યા હતાં.
* પ્રભાતે રાજસભામાં ધરમંત્રી, યુક્તિથી શ્રી શ્રીચંદ્રના વિવાહની પ્રતાપસિંહને વિનંતી કરે છે, ત્યાં તો દીપચંદ્રના સેનાપતિ જે પવિનીને મૂકવા આવ્યો હતો, તેણે ચંદ્રકળાની અર્વ હકીકત કહી. તે સર્વ પ્રતાપસિંહે સૂર્યવતીને કહી. હર્ષથી સૂર્યવતીએ કહ્યું, “મારી બહેનની પુત્રી પવિની છે.” રાજાની આજ્ઞા લઈને, મહેસૂવપૂર્વક શ્રી શ્રીચંદ્રના મહેલમાં આવી. ચંદ્રકળાને સૂર્યવતીએ હર્ષપૂર્વક હૃદયથી ભેટીને આલિંગન કર્યું અને પૂછ્યું, દીપશિખામાં સર્વ કશળ છે ? દાયજો જો. તે સર્વ વસ્તુઓથી યુક્ત ચંદ્રકળાને લઇને પ્રતાપસિંહ પાસે આવી. રાજા પધિની અને દાયજે જોઈને આશ્ચર્ય પામે. પ્રતાપસિંહે પૂછ્યું, શ્રી “શ્રીચંદ્ર કયાં છે? મૌન રહી.
સર્યવતીએ પૂછ્યું, “હે ચંદ્રકળા તું કેવી રીતે પાણી? સર્વ સવિસ્તર વર્ણવ્યું. ત્યાર પછી સર્વ વસ્તુઓથી યુક્ત-રવગૃહે ગઈ. લક્ષ્મીદત્ત, ગુણચંદ્ર અને સૈનિકોએ શ્રી શ્રી ચંદ્રની ઘણી શોધ કરી, કોઈ પત્તો લાગે નહિ. તેથી સર્વ દુઃખી થયા. ગુણચંદ્રને જેમ અલ્પ જળમાં માછલી તરફડે તેમ કયાંય પણ ચેન ન પડવાથી. શ્રેષ્ઠીએ કહ્યું, “હું નિર્ભાગી છું. મેં ધન આપેલું મૂલ્ય આપી પાછું લેવા કદાપ્રહ કર્યો, જેથી દુઃખ પામીને કયાંક પણ ચાલ્યા ગયા. લક્ષ્મીવાણીએ કહ્યું, જયારે પણ માંગ્યું ન હતું, પરંતુ ગઈ કાલે પોતે લાડવા માંગીને, સ્વહસ્તથી કટકા કરીને સર્વને વહેંચી આપ્યા. પરં મેં જાણ્યું નહિ કે આવતી કાલે જવાના છે?
