________________
૧૧]
થી ‘શ્રીશ’ (કલિ)
અનેક મનુષ્યા હાય છે.' ‘હે નાથ ! શુ તમે હજી પણુ તમારા ભાત્માને ખુલ્લા નહિ કરો.' તેમણે મુખને મલકાવ્યું. ત્યારપછી રાજા નગરમાં ગયા. પછી પ્રિયાએ અર્થીને સુવણુ મુદ્રિ આપી. વીણાપુર જતાં માગ'માં કોટવાલ ભટકાણા, તેમને જો વિસ્મય પમીને પૂછ્યું, 'તુ કાણુ છે? આ તરવાર મને આપી દે.' ‘જોએની પૃચ્છા હાય તે। તારી તરવારને તૈયાર કર, તા તરવાર દેખાડી શકાય-' તે તેજસ્વી વચનેાના સાર પામી તે અધમ નગરમાં ગયા. રાજાની આજ્ઞાથી સેનાપતિ સાથે જલ્દી પાછા આવ્યા. સૈન્યને આવતું જોને ચક્તિ થઈને કહ્યું, ‘હે પ્રભુ ! શુ` વિશાળ સૈન્ય આવે છે. યુદ્ધમાં સમર્થ` શ્રી ‘શ્રીચ’ કહ્યું, તું ગભરાખ્શ નહિ મારી આગળ તું થા, તેને આગળ કરી તરવારને દ્રઢ પકડી તે વીર ઊભા રહ્યા.
‘તુ' હમણા મરી જશે, મારા મારા' એમ ખેાલતું સૈન્ય ત્યાં આવ્યું. એટલામાં તે। શ્રી ‘શ્રીચ' સિંહનાદ કરી, સિંહના પ્રમાણે સંગ્રામ કરવા લાગ્યા. સિંહનાદથી ત્રાસ પામીને હસ્તિઓ રમ્યા, અશ્વો એકના ઉપર એક પડવા લાગ્યા. કેટલાક મૃત્યુ પામ્યા, કેટલાક અધમુચ્ય થઈ ગયા, તેએાએ પલાયન થતાં થતાં કહ્યું, ‘ફોગટના અમે મરી ગયા, આ વિદ્યાધર છે, દષ્ટિથી પણ દેખાતા નથી.’
