________________
૧૦૮ ]
શ્રી શ્રીચંદ્ર' (કેવલિ) આદિ પૂછયા. તેની કાંઈ ખબર ન હોવાથી મૌન રહ્યો. પૂછ્યું, “તું કોણ છે. તે કાંઈ સત્ય કહેતો નથી. એટલે રાજાએ કહ્યું, આભીના, ચાબુકના ફટકાની શિક્ષાને યોગ્ય છે.'
ત્યારે ગભરાઈને તે બોલ્યો, “હું મદનપાળ છું, આ બુદ્ધિ બટુકની છે સર્વ યથાસ્થિત કહીને કહ્યું, “મારા કહેવાથી તે આ ; કન્યાને પરણ્યો છે, તો જ કરવા જેવું નથી. તે ઉપકારીને બદલો વાળી શકાય તેમ નથી. તે મને સર્વ સંપીને ગયો છે. તે કયાં છે? તેની કાંઈપણ ખબર નથી. તે શ્રી “શ્રીચંદ્ર હતા તે પણ હું કાંઈ જાણતો નથી.” ત્યારે રાજાએ અને બીજાઓએ કહ્યું, “તે બટુક જ શ્રી “શ્રીચંદ્ર' છે તારક માટે કહ્યું, “તે શ્રી “શ્રીચંદ્ર જ હતા તેમાં સંશય નથી.” એમની તપાસ કરાવી, પરંતુ કયાંય પણ પ લાગે નહિ.
પ્રિયંગુમંજરીને રાજાએ કહ્યું, “તું સદન ન કર, તારે પતિ તને મળશે, પરંતુ ઓળખી શકીશ? “મારા ડાબા અંગના ફરકવાથી તે શુભ શુકનથી સ્વયં હું જાણીશ. ત્યાં સુધી તેમણે આપેલી નાની આંગળીની વીંટીને હું પૂછશ.” રાજાની આજ્ઞાથી મંત્રીએ મદનપાળ પાસેથી સર્વ લઈ લીધું. અને પૂછયું, રાણીએ આપેલી વીંટી કયાં છે ? તે બટુક લઈ ગયો છે.” “અહો! પરોપકારીપણું ! બૈર્ય, મતિ અને બુદ્ધિ! અહિં પ્રિયંગુજરીનું ભાગ્ય વર્તાય છે, તે કારણે આમ થયું.”
રાજાએ ચારે તરફ શ્રી “શ્રી ચંદ્રની તપાસ કરાવી, પરંતુ પ્રાપ્ત થયા નહિ. વિચાયું, “શુભ દિવસે મંત્રીઓને લઈ આવવા મે કલીશ.” મદનપાલને કાંઈક ધન આપી મુક્ત કર્યો ચંદ્રના જેવા ગોળ મુખવાળા શ્રી “શ્રીચંદ્ર ક્ષત્રિયનાં વેષમાં પ્રયાણને કરતા એક મહાઅટીમાં આવ્યા, અતિતૃષાથી ઉંચા સ્થળે
