________________
પ્રકરણ પહેલું
[ ૧૦૭ રહે, ત્યાં પુષ્કળ જળ છે.” એમ કહી નીચે આવીને, સસરાએ આપેલ વીંટી અને સ્વનામની વટી, કંઠળ આદિ લઈને, બાકીની સર્વ વસ્તુઓ મદનપાળને અર્પણ કરીને, વણ ગ્રહણ કરીને કહ્યું, “હે મદનપાળ તને સંતોષ થયો? હવે હું જાઉં છું ! “ સુંદર કર્યું છે, હવે તારી ચિ અનુસાર કર.” હર્ષથી ચક્ષુમાં અંજન અને શ્રી શ્રી ચંદ્રને વેવ પરિધાન કરીને કાન્તિ વગરને અને ગંદા હાથપગવાળ, વાસગૃહમાં જઈને નીચે બેઠે,
તેને તેવા પ્રકારને દેખીને, પ્રિયંગુમંજરી તક્ષણ બહાર પડીને સખીને કહ્યું, પતિને વૈષ પહેરીને કેાઈ બીજે જ આ છે! “અહિં વળી એ કોણ છે, જે તેમને વેષ ધારણ કરે ? તું વ્યામૂઢ થઈ છે'! “હે સખી ! જે તું ન માનતી હોય તે તું જઈને તેને પૂછ, પ્રથમના પ્રેમ-વા અને કથા-ગોષ્ઠી આદિ તે કેવી રીતે કહે છે, તે તું જે.” એ પ્રમાણે પૂછ્યું. તો તે પ્રથમ કરતાં બીજું ઉલટું છે. તેથી આવીને કહ્યું. “એ શ્રી “શ્રીચંદ્ર' નથી, પરંતુ તેમનો વેષ ધારણ કરીને કઈક બીજે જ આવે છે” “તું દ્વારપાળને પૂછ.”
સખીએ જઇને પૂછ્યું, “મેં બીજા કેઇને પણ આવતો જોયો નથી. તે સર્વ જાણુને, સખીઓને ત્યાં મૂકીને પ્રિયંગુમંજરી માતા પાસે ગઈ. તેને દેખીને પૂછ્યું, “હે પુત્રી તું પોતે કમ આવી છે? તને કુશળ છે” દુઃખી કન્યાએ ત્યાં જે બન્યું હતું તે કહ્યું, તે રાણીએ રાજાને જણાવ્યું. રાજા વ્યાકુળ થયો અને વિચાર્યું “આ હશે? પ્રભાતે મદનપાળને તેડાવ્યું. સૂમ દષ્ટિથી નિરીક્ષણ કરીને અને બીજાઓના કહેવાથી નક્કી કર્યું, ‘આ શ્રી “શ્રીચંદ્ર' નથી.” પૂછ્યું, “હે વત્સ! તે વીંટી, કુંડળ આદિ કયાં છે? બીજાં જ દેખાડ્યાં. રાજાએ વિચાર્યું ‘આમાં શું ઘટી શકે? રાજાએ પુનઃપતિની આદિ સ્ત્રીના ભેદ
