________________
હ૪ ]
શ્રી “શ્રી
” (કેવલ)
પ્રયાણ
ત્યાં કમળથી યુક્ત નિર્મળ નીરવાળું એક વિશાળ સરોવર દેખીને, સૂર્યવતીના પુત્રે નીરમાં રમીને, પાળ ઉપરથી આગળ જાય છે ત્યાં એક વિશાળ ઉદ્યાન દેખાયું. તેમાં એક તરફ આશ્રમ, બીજી તરફ અશ્વો, હસ્તિઓ અને કેટલાંક સ્ત્રી-પુરૂષોને આશ્ચર્યકારી વેષવાળા જેને, આ કાણુ હશે? વિકલ્પ કરવાથી શું? જઇને ત્યાં જોઉં.” આમ્રવનના મધ્યમાં અદ્ભુત કાન્તિવાળા, ચિત્રવિચિત્ર છાલનાં વસ્ત્રોંથી શોભતા એવા તાપસકમારને જોયા. ચારેકેર ચંદ્રની પ્રમાણે દેદીપ્યમાન એવી મેરપીંછાની પાદુકાઓ પડી હતી.
વૃક્ષના હિંડોળે કડા કરતી એક કન્યાને પુરૂષષે જોઈએ અને સુવર્ણ આભૂષણોથી વિભૂષિત એક કામલ મુખવાળી તાપસ કન્યાને તેની આસપાસ ઘુમતી દેખી. શ્રી શ્રીચંદ્રને આવેલા જોઈને, તે તાપસકુમારે કહ્યું, “હે સખી ! તારા રૂપથી ખેંચાઈને અતિથિ પધાર્યા છે તેમને ફળ આપ.” “હે બટુક. આ રાયણ વૃક્ષની છાયામાં બીરાજે.' ફળ લાવી આપ્યા. બટુકે ઊંચેથી ફળ લીધાં અને પૂછયું, “તું કેણ છે? આ કોણ છે? એટલામાં સુંદર કન્યા ગુણગુણતી હતી કે, “સર્વકળાના સ્થાનભુત ચંદ્રકળાએ પરખીને વરી તેવા શ્રી “શ્રીચંદ્ર' વર જયને પામો” એમ ગાતી આવી! તે સાંભળી બટુકે વિચાર્યું”, “આ શું બોલે છે? ત્યાં શ્વેત વસ્ત્રધારી વૃદ્ધ વિધવા આવીને, પુરુષવેષ ધારી કન્યાને સ્ત્રી વેષ અપર્ણ કર્યો. એ વૃદ્ધ સ્ત્રીએ પૂછયું, “હે ભદ્ર! તું કયાંથી આવ્યો? “હું કુશસ્થળથી આવ્યો છું તે સાંભળી સર્વને આનંદ થયા. તેમણે તે સમાચાર બીજાને પહોંચાડયા. તેથી બીજા સર્વ આવીને
