________________
પ્રકરણ પહેલુ
[ ૯૩
શું જુગાર આદિ વ્યસનેાથી દુ:ખી ચતા નથી ? ભ્રમણ કરતાં સિદ્ધ મળ્યા, સેવાથી સંતુષ્ટ થને મંત્ર આદિને આપ્યા. તેમને મૂકીને હું અત્રે આવ્યા છુ, ધન વિના જુગાર રમાય નહિ, તેથી પટહને સ્પ કર્યા છે' ! એ હકીત સ્ત્રીએ રાજાને કહી. રાજા અને મંત્રી ચિંતાતુર થયા. આવા જુગારીને ન્યા કેમ આપવા, આપણા યશ અને વડાનું શું ? જો ન આપીએ તેા વચન ાય છે અને જો વચન જતું હેાય તેા, ધન, રાજ્ય અને પ્રાણની પણ શુ' કિંમત.' પછી ગીત, ગાન અનૈ નૃત્ય આદિ ઉત્સવ થઇ રહ્યો છે ત્યાં રાજા અંતઃપુરમાં આવ્યા.
સુલેાયનાએ કહ્યું, હું પિતાજી! હષૅના બદલે ચિંતા ક્રમ દેખાય છે”? રાજાએ સર્વ રાણીને કહ્યું. સુલેચનાએ હસીને કહ્યું, ‘એ એવા નથી, પરંતુ મશકરી કરી છે.' પડદા પાછળ જે રૂપ જોયું હતુ. તે અને શ્રી શ્રીચંદ્ર'નુ' નામ, નગર આદિ તેમજ તમે મને જેમને આપી હતી તેજ આ શ્રી શ્રીચ'' છે એમ કહ્યું. રાન્તએ હ` પામીને મુ જોવડાવ્યુ. જેટલામાં મંત્રીને ખેાલાવી લાવવા શ્રી શ્રીચ'ક' પાસે મેકલ્યા. તે તે ત્યાંથી ચાલ્યા ગયા હતા ! આવીને કહ્યું, ‘કયાંય પણ દેખાતા નથી.” પછી સર્વાંત્ર તપાસ કરાવી પરંતુ ક્રાંય પણ મળ્યા નહિ.
સુલોચના મૂતિ થઇ ગ'. શીત ઉપચારથી ચેતના પામી રૂદન કરવા લાગી. રાજાએ કુશસ્થળથી આવેલાને પૂછ્યું, તેણે શ્રી ‘શ્રીચંદ્ર'ની સ` હકીકત કહી. તે સાંભળી સુલેાચનાએ જાણ્યું, તેજ આ શ્રી ‘શ્રીચંદ્ર' છે. ત્રિલેચને કહ્યું, તેજ તારા પ્રતિ છે અને તેમને લઇ આવવા મંત્રીને પ્રતાપસિંહ રાજ પાસે મોકલ્યા છે. પછી સુલેાચનાએ ભાજન કર્યું... શ કાના બહાનાથી બહાર પડી સફળ બુદ્ધિથી અવધૂતને વેષ કાઇને આપીને, બટુકના વેષ પરિધાન કરીને ક્રમે કરીને એક વિશાળ વનમાં આવ્યા.
