________________
પ્રકરણ પાંચમું
પુના પુજની આસપાસ નાના સર્પો હોવા છતાં પણ ભય પામ્યા વિના પુષ્પો એકઠાં કર્યા ! ત્યાં તો દેવયોગથી પ્રતાપસિંહના પુત્રે પગ હલાવ્યો. પુષ્પોને કંપતા જોઈને એટીએ વિચાર્યું, “શું હશે? પુજને ખસેડતાં તો અદ્ભુત શ્રી “શ્રીચંદ્રના દર્શન થયાં. હર્ષ પામીને વિચાર્યું “ગોત્રદેવીએ કહ્યું હતું તે સત્ય થયું. તક્ષણ તાજાં પુષ્પના કંરડીયામાં ગુપ્ત રીતે છુપાવીને, લઈ જઈને એકાંતમાં લક્ષ્મીવતીને સોંપીને સર્વ વિસ્તારથી કહ્યું !
લક્ષ્મીવતીએ અતિ આનંદ પામીને કહ્યું, “ઘણું સારું કર્યું ! ઘણા સમયને મને રથ પૂર્ણ કર્યા ! અહા ! બુદ્ધિ! અહો હૈય! અહો સાહસ’! “ખરેખર પૂર્વ પુણ્ય વાંછિતને પૂરે છે, તે સુખનું કારણ હોવા છતાં પણ તે પુણ્યને પ્રાણી કરતો નથી, દુઃખનું કારણ પાપ હેવા છતાં તે કરે છે, તે આશ્ચર્ય છે ! ભજન વિધિના અંતે લક્ષ્મીદત્તે કહ્યું, મારી પત્ની ગુઢ ગુર્ભવાળી હતી. આજે પુત્ર જન્મે છે”! તે નિમિત્તે ચારે તરફ કેશરને છાંટયું, પુના સમુહને પાથર્યા, સુવર્ણ અને મોતિકને સ્વસ્તિકને પૂર્યા!
કારમાં તેજસ્વી તેણે લટકાવ્યાં, હસ્તના થાપાના ચિહ્નથી દિવાલે શોભતી હતી અને ચોક નાના તરેહના ચંદરવાથી શેભતા હતા. ઉચેથી સુહાગણે ઘવલ મંગલ ગીતોથી ગાજતી હતી. સુવર્ણના, અખંડ અક્ષતથી પૂર્ણ થાળો ગૃહમાં પ્રવેશવા લાગ્યા! વાજિંત્રના મધુર નાદથી સૂર પુરતા અને યાચકેના મિશ્રધ્વનિથી દિશાઓ પુરાઈ ગઈ! સાધનિકની ભક્તિ થતી હતી યાચને દાન દેવાતું હતું. તે મહોત્સવથી ચારેકેર આનંદ આનંદ ફેલાઈ ગયો!
