________________
શ્રી “શ્રી ” (કેવલિ) બુદ્ધિશાળીએ સંધ્યાભોજન એકી સાથે કર્યું સ્વ મહેલમાં કણકેટથી આવેલ મંત્રીઓ સાથે હિસાબ કરવા ગુણચંદ્રને અને બીજાઓને જુદા જુદા કાર્યમાં યોજીને, રાત્રીના પ્રારંભે પવિતીને મહેલમાં પધાર્યા. પ્રફુલિત હૃદયથી ચંદ્રકળાએ અતિ હર્ષથી, મન, વચન અને તનથી, સ્વઈચ્છાથી પતિની અદ્ભુત સેવા કરી. પિતા સાથે થયેલી સર્વ વાત કહીને, “જે પિતા આમ કહે તો, તે કેને કહી શકાય? આવું અલ્પદાન પણ ચગ્ય ન લાગ્યું તો સ્વઈચ્છા અનુસાર ખરેખર દાન કેવી રીતે આપી શકાય.
ગંભીર વિચારણું
મેં કોઈ દિવસ પિતાની આજ્ઞા ઉથાપી નથી, આજે પ્રથમ જ આજ્ઞા પાળી શકાઈ નથી. મૂલ્ય આપીને દાન પાછું લેવાની રજમાત્ર પણ ઇચ્છા નથી. અમૃતરસથી પણ અધિક એવી માતા, પિતા અને ગુરૂની આજ્ઞા જે માનતો નથી, તે દુષ્ટ બુદ્ધિવાળો સર્વથા મૃત્યુ પામેલે છે. હૃદયમાં તે હું જાણતે હતો, છતાં પણ તે પાળી નથી, તેથી હું પુણ્યહીન અને કદાગ્રહી છું'! વિચાર્યું, “અહો આશ્ચર્ય છે! શું સ્વામીની નમ્રતા છે ! ગુરૂભક્તિ, ધનની શક્તિ અને ચિત્તની ગંભીરતા! કહ્યું, “હે નાથ! આપશ્રીનું મન અનુત્તર છે. આ બુદ્ધિ દાન, પુણ્યને અનુસરનારી છે! કુટુંબમાં કઈ કેવા પ્રકારના હોય છે! આપણે સુખેથી રાજને ભગવશું'! શુકનની ગાંઠ તક્ષણ બાંધી.
કહ્યું, હે પ્રિયે! તે તો તેઓ જાણે! સ્વ સ્વાધીન કઇપણ નથી! તો હવે હું મેહું કેવી રીતે દેખાડું? માટે હું દેશાટના અર્થે અલ્પ સમય માટે દેશાંતર જાઉં? મારે સર્વ સુખ છે પરંતુ કોણ જાણે છે કે, કાના ભાગ્યનું છે? જે માપ પુણ્ય હશે તે હું કૌતક જેવાની ઈચ્છાથી ભ્રમણ કરી, સ્વપ સમયમાં
