________________
પ્રકરણ પાંચમું
[ ૩૫
કમલા પ્રિયાથી ગુણચંદ્ર પુત્ર થયે, તે શ્રી “શ્રીચંદ્ર'ના સમાન વયનો હોવાથી બનેની ક્ષીરનીર જેવી મૈત્રી થઈ ! ગુણચંદ્ર વિવેકથી, વિનયથી ભક્તિ સેવાથી, શ્રી શ્રી ચંદ્રનું મન જીતી લીધું! લક્ષ્મીદક્તિ વિચાર્યું, બાલ્યવયમાં ભણાવવા જોઈએ એટલામાં યાત્રા કરતાં ગુણધર ઉપાધ્યાય કુશસ્થળમાં પધાર્યા. તે સર્વ વિદ્યામાં પ્રવિણ, નીતિનિ પુણ, પંડિત, દયાવાન, શાંત, બૃહસ્પતિ જેમ પાઠક હતા. તેમને નિમંત્રણ કરીને, વિનંતી કરી પૂછ્યું કુમાર ક્યાં છે ?
આદેશથી લાવણ્યરૂપી લક્ષ્મીના લતાગૃહ જેવા શ્રી “શ્રીચંદ્ર' ગુરૂના ચરણને અને પિતાને નમીને, શાંતિથી વિનયપૂર્વક બેઠા. તેમને સર્વ લક્ષણયુક્ત અને વિનય વગેરે ગુણોથી, સર્વ પ્રકારે યોગ્ય જાણીને, બીજે જવાની ઇચ્છાવાળા હોવા છતાં પણ તેમના પુણ્યપ્રભાવે અને ભક્તિથી રંજીત, નિસ્પૃહ પાઠકે હા પાડી. શ્રેષ્ઠી બલાત્કારે ધન આપવા લાગ્યા. ગુણુંધરે કહ્યું, જ્ઞાન ધનથી વેચતો નથી. ઉપકાર ૧. વિનયથી વિદ્યા જે આપે તે પુણ્યાત્મા! બાકી ધનથી આપે અને પોતે વિદ્યા પ્રાપ્ત કરે તેલ ભી. “તો શું જોવું જોઇએ? ગ્ય સ્થળની વ્યવસ્થા જોઈએ.”
રાજાની કૃપાથી લક્ષ્મીપુર મારૂં છે, ત્યાં પધારે.” તે મહેલ પસંદ પડ્યો. શુભ દિવસે, શુભ ચંદ્રને વેગ થતાં, શુભ મુહૂર્ત, અત્યંત વિનયી અને શુદ્ધ વસ્ત્રથી શોભતા એવા શ્રી શ્રીચંદ્રને ૩૪ થી શુભ શરૂઆત કરી. શ્રેષ્ઠીએ સર્વની ઉચિત ભક્તિ કરી. ક્રમથી સૂત્ર અને અર્થ ભણવ્યા. સમ્યમ્ વિનયથી શ્રી “શ્રીચંદ્રમાં ગુણોનો સમૂહ થયો. જેમ પશુછથી ધનુષ્ય નમે પરંતુ લીલા વાંસથી કામ થતું નથી. તેમ વિનય વિના ગુણ આવતા
