________________
૩૦
વિદ્વાનને મારી વિનંતિ છે કે તેઓ જરી-પુરાણા થયેલા અસત્ પૂર્વ ગ્રહેાને હવે ઝડપથી છેડે, પરાયા ભાવને તિલાંજલિ આપે, અને જૈન સંસ્કૃતિનું અયન-અધ્યાપન કરવા-કરાવામા, પૂરતા રસ અને ઉત્સાહ દાખવે.
આ ઠેકાણે મને જણાવનાં આંનદ થાય છે કે, આપણા કેટલાય ભારતીય વિદ્વાનાને એ પ્રતીતિ થઈ છે કે જૈન સાહિત્યમાં સાવ દેશીય અને સાવ'ક્ષેત્રીય હકીકતાના અખૂટ ખજાને ભર્યાં છે, એટલે તે તરફ હવે તેએનું ઠીક ઠીક પ્રમાણમાં આણું વધતુ ચાલ્યુ છે તેએ જૈન-સંસ્કૃતિના અધ્યયનમાં રસ લઈ રહ્યા છે, અને અધ્યયનની વિશિષ્ટ દિશાને ખુલ્લી કરી મેાકળ કરી રહ્યા છે, અને તેમના જ હાથે
“જૈનસ ધ પાસે વિપુલ સાહિત્ય સમૃદ્ધિ નથી, અને સાવ દેશીય સાહિત્યસર્જન છે જ કર્યાં
ઇત્યાદિ જે જે ગેરસમજણમાં અભિપ્રાય, ખોટી રીતે બંધાયા હતા અને તેથી કેટલાકના હાથે જે અસંબદ્ધ વિધાને ખેલાયા, લખામાં અને છપાયાં હતાં, એના પરિભાજનની શરૂઆત પણ થઈ ચૂકી છે. એ ખરેખર! એ એક અતિઆનંદને વિષય છે.
જૈનસધને મારી સૂચના છે-વિનતિ છે કે, વર્તમાન પરિસ્થિતિ, જૈન સંસ્કૃતિના પ્રકાશ અને પ્રચાર માટે તે એટલી અને એવી અનુકૂળ છે કે, જો જૈન સ ંસ્કૃતિના પ્રચાર અને પ્રકાશ માટે, વિવિધ પ્રકારે હરણફાળ ભરવામાં આવે તો જૈન સંસ્કૃતિના પ્રવાહ વિશ્વભરમા વહેતા કરી શકાય અને એ પ્રવાહ અનેક આત્માએ ડૂબકી મારીને પાવન બની શકે! પણ અસાસની વાત એ છે કે, વર્તમાન કલહુ–૪'કાસમાં અટવાઈ ગયેલા જૈનસલના સૂત્રધારાને પ્રચારનુ` મૂલ્ય સમજાયું જ નથી, અને જેને સમજાય હરો તે સક્રિય પ્રત્નશીલ નથી પરિણામે
