________________
૩૧૨
જૈન સંસ્કૃત સાહિત્યનો ઈતિહાસ
પૃ. ૨૪૩, ૫. ૧૦. છે.' પછી. “ઇન્દન દિ' શબ્દ આના આધ પામી છે.
અતિમ પદ્ય કતની પ્રશંસારૂપ છે તે એ કતના કોઈ
ભકતે ઉમેર્યું હશે ૫. ૨૪૪, ટિ. ૩ સુભાષિત રત્નસા દેહના નામથી મૂળ કૃતિ, એના
દયાળજી ગગાધર ભણસાળીએ શરૂ કરી લગભગ પૂર્ણ કરેલા અને છેલ્લાં એક પઘોના ભેગીલાલ અમરતલાલ જવેરીએ કરેલા ગુજરાતી ભાષાંતર સહિત હીરજી ગંગાધર ભણસાળીએ વિ સ. ૧૮૮૮માં પ્રકાશિત કરી છે. મૂળ કૃતિ અશુદ્ધ
છપાઇ છે. પૃ. ૨૫૭, ૫ ૧૧. “છે.' પછી, આર્યગાથા– આ મુખ્યતયા “આર્યામાં
રચાયેલાં ૧૪૦ પળોની કૃતિ છે. એના કતનું નામ જાણવામાં નથી, એમાં અનેક સુભાષિતે અપાયેલાં છે. આ કૃતિનાં પ્રાર ભનાં એ પડ્યો અને અંતમાંનાં ત્રણ પદ્યો મે b c G CM (Vol. XVIII, pt 1, p 269)માં આપ્યા છે. આ અપ્રસિદ્ધ કૃતિની એક જ હાથપેથી મળતી હશે એમ
જિ૨૦ કે (ખંડ ૧, પૃ. ૩૪) જોતાં અનુમનાય છે. ૫, ૨૬, ૫, ૮, ૧છે.” પછી, આ ઉક્તિના સંગ્રહરૂપ કૃતિની બે હાથ
પિથીઓને પરિચય D C CC M (Vol. 11, pp. 1)માં ક્રમાંક ૩૮૬ અને ૪૧૭ તરીકે અપાય છે. પ્રારંભમાં
ભારતીના સમરણપૂર્વકનું પદ્ય છે. ત્યાર બાદ વિભક્તિનું ૧ જુએ પૃ ૯૩
૨ આ ભાગમા વૈદિક અને પાણિનીય વ્યાકરણેને લગતી હાથપોથીઓને પરિચય 8 શ્રીપાદ કૃષ્ણ બેલ્વલકરે આપે છે. એમા ઉક્તિરત્નાકરને સ્થાન અપાયું છે એટલે એ પાણિનીય વ્યાકરણને લગતી કૃતિ ગણાય, એ હિસાબે મેં એની અહીં નોધ લીધી છે.
