Book Title: Agam 18 Upang 07 Jambudveep Pragnapti Sutra Part 01 Sthanakvasi
Author(s): Ghasilal Maharaj
Publisher: A B Shwetambar Sthanakwasi Jain Shastroddhar Samiti
________________
६४२
जम्बूद्वीपप्रज्ञप्तिसूत्रे तथैव पूर्वोक्तानुसारेणैव यावत् पश्चिमदिशाभिमुखं प्रमासतीर्थण लवणसमुद्रमवगाहतेप्रविशति 'ओगाहित्ता' अवगाह्य कियत्पर्यन्तमवगाहते इत्याह 'जाव से रहवरस्स कुप्परा उल्ला' यावत्तस्य रथवरस्य कूपेरौ कूपराकाररथावयवविशेषौ आद्रौ स्याताम् जातौ कियत् पर्यन्तं वक्तव्यमित्याह 'जाव पीइदाणं' प्रीतिदानपर्यन्तं मागधदेवसाधनाधिकारोक्तं सूत्र ग्राह्यम् 'से' प्रभासतीर्थाधिपदेवस्य प्रीतिदानं चक्री भरतः स्वीकरोतीतिभावः पूर्ववत् सर्व ग्राह्यम् परन्तु प्रीतिदानम् ‘णवरं वरदामतीर्थाधिपदेवापेक्षया अयं विशेषः तमेव दर्शयति'मालं मउडि मुत्ताजालं हेमजालं कडगाणिय तुडियाणि आभरणाणिय सरं च णामाहयंक पमासतित्थोदगं च गिण्हइ' तत्र 'मालं' मालां-रत्नमालाम् 'मउर्डि' मुकुटम् 'मुत्ताजालं' मुक्ताजालं दिव्यमौक्तिकम् 'हेमजालं' कनकराशिम्, कटकानि च हस्ताभरणानि, त्रुटिकानि च-बाह्वाभरणानि नामाहताक्षं शरं च प्रभासतीर्थोदकं च गृह्णाति 'गिण्हित्ता' गृहीत्वा 'जाव पच्चस्थिमेणं पभासतित्थमेराए' यावत् पाश्चात्ये पश्चिमदिग्भागे प्रभासदिशा-वायवीविदिशा की ओर प्रभासतीर्थ की तरफ जाता हुआ देखता है तो वह पहिले जैसा कहा जा चुका है उसी तरह से सब कार्य करता है और पश्चिमदिशाकी ओर सन्मुख होकर वह प्रभासतीर्थ से लवण समुद्र में प्रवेश करता है। (ओगाहित्ता जाव से रहवरस्स कुप्परा उल्ला) वहां वह ईतनी ही दूर जाता है कि जिससे उसके रथ के कूर्पराकार वाले अवयवही गोले हो पाते हैं । (जाव पीइदाणं से गवरं मालं मउडि मुत्ताजालं हेमजालं कडगापणि अ तुडिआणिअ आभरणाणि अ सरंच णामाहयंक पभासतित्थोदगंच गिण्हइ) वहां पहुँच कर वह अपने घोड़ो को ठहरा लेता है और रथ को खडा कर लेता है रथ के खड़ा होते ही वह धनुष को हाथ में लेकर उस पर बाण का आरोपण करता है । और फिर उसे छोड़ता है वह बाण प्रभासतीर्थाधिप देव के भुवन में जाकर पड़ता है। प्रभासतीर्थाधिप देव कुमार को भवन में खड़े हुए बाण को देख कर क्रोध जगता है। जब उसका क्रोध शान्त हो जाता है तब वह अपनी ऋद्धि के अनुसार भरत चक्री के पास आकर उनकी शरण स्वीकार करलेता है और इस उपવાયવી વિદિશા તરફ એટલે કે પ્રભાસતીર્થ તરફ પ્રમાણ કરતું જુવે છે ત્યારે પહેલાં કહી છે તે પ્રમાણે જ તે સર્વકાર્ય સમ્પન્ન કરે છે અને પશ્ચિમ દિશા તરફ સન્મુખ થઈને તે प्रभ सतीर्थ था सण समुद्रमा प्रवेश ४२ छे (ओगाहित्ता जाव से रहवरस्त कुप्पराउल्ला)
ત્યાં તે એટલે દૂર સુધી ગમન કરે છે કે જેથી તેના રથના કૂપરાકારવાળા અવય જ ભીના थश छे. (जाव पीइदाणं से णवरं मालं मउडि मुत्ताजालं हेमजालं कडगाणि अतुडिआणि आभरणाणि अ सरंच णामाहयकं पभासतित्थोदगं च गिण्हइ) यां यहांચીને તે પિતાના ઘોડાઓને ભાવે છે અને રથને ઊભે રાખે. રથ ઊભે રાખીને તરત જ તે પિતાના હાથમાં ધનુષ લે છે અને તે ધનુષ ઉપર બાણનું આરોગણ કરે છે અને ત્યાર બાદ બાણ લક્ષ્ય તરફ છોડે છે. તે બાણ પ્રભાસતીથ ધ પદેવકુમારના ભવનમાં પડે છે. પિતાના ભવનમાં પડેલા બાણને જોઈને તે ક્રોધિત થઈ જાય છે. જયારે તેનો કોઇ શાંત થઈ જાય છે ત્યારે તે પિતાની ઋદ્ધિ મુજબ ભરતચક્રીની પાસે આવીને તેમનું શરણ સ્વીકારે
જમ્બુદ્વીપપ્રજ્ઞપ્તિસૂત્ર
