350 Gathanu Stavan

Author(s): Gunhansvijay
Publisher: Kamal Prakashan Trust

Page 18

ભલભભભભભભ
મૂર્તિપૂજકોમાં ય ખરતલગચ્છ, અંચલગચ્છ, પાયચંદગચ્છ, તપાગચ્છ.... વગેરે વગેરે ગચ્છો કહેશે કે “અમે જે કહીએ છીએ, કરીએ છીએ એ જ જિનેશ્વરદેવોનો માર્ગ છે.”
રે ! તપાગચ્છમાં ય વળી ઢગલાબંધ સમુદાયો ! તેઓ પણ કહેશે કે “અમારો સમુદાય જે રીતે કરે છે, કહે છે એ જ જિનેશ્વરદેવોનો માર્ગ છે.”
આમ જૈનદર્શનમાં આવી ગયેલો એવો ય મોક્ષાર્થી આત્મા આવા અનેકાનેક માર્ગો જોઈ મુંઝાવાનો ખરો કે, “આમાં સાચું શું ? મોક્ષમાર્ગ કયો ? ક્યાં ?”
હા એક જ સ્થાને જવાના ઘણા બધા રસ્તાઓ પણ હોઈ શકે ખરા, પણ... ૬. શું અહીં આ બધા જ રસ્તા સાચા હશે ? કે પછી એમાંના ઘણા રસ્તાઓ સાવ છે ખોટા જ હશે ?
વળી જેની પાસે જઈએ, એની પાસે પોતાની માન્યતાઓને સાચી સાબિત કરવા માટેની યુક્તિઓ પણ ઓછી નહિ અને ઘણાઓને તો એ દરેકે દરેકની 8 વાત સાચી લાગે. જ્યાં જેની વાત સાંભળે, ત્યાં તેની વાતમાં વિશ્વાસ બેસવા ? ય લાગે....*
હો !
જેને મોક્ષે જવું જ નથી, એને તો કશી ચિંતા જ નથી. મોક્ષના માર્ગ ભલે ને સેંકડો હજારો કહેવાતા હોય, એમાંના ઘણા ખોટા ય હોય.. તો ય એને શું 3 પડી? એણે મોક્ષમાર્ગે જવું જ નથી, પછી કયો સાચો માર્ગ ને કયો ખોટો માર્ગ? એની એને લગીરે પડી ન હોય એ સ્વાભાવિક છે.
પણ એક બાજુ સાચી મોક્ષેચ્છા ! બીજી બાજુ મોક્ષમાર્ગ તરીકે કહેવાતા ઢગલાબંધ માર્ગોનો ખડકલો ! ત્રીજી બાજુ એમાંના ઘણા માર્ગો ખોટા હોવાની શંકા ! ચોથી બાજુ એ માર્ગોમાં ખોટા કેટલા? સાચા કેટલા? એ વિવેકનો અભાવ !
પાંચમી બાજુ જો આવી જ મુંઝવણમાં ભવ પૂરો થાય, તો ફરી અનંતસંસાર થવાનો ભયાનક ભય !
આવી પરિસ્થિતિમાં ત્રાસ ! ત્રાસ ! ત્રાસ ! અનુભવાય.
છેલ્લે બધેથી કંટાળેલો, ત્રાસેલો, હારેલો, પીડાયેલો જીવ ક્યાં જાય ? નિસ #g નદ, ૩સા તો કૂવા રે વારે | એવી કોઈ કડી એણે વાગોળી હોય, “ભાંગ્યાનો ભેરુ ભગવાન !” એવી કહેવતો એણે રૂઢ કરી હોય,
- ૩૫૦ ગાથાનું સ્તવન ૦ (૯)
જીલજીલજી