350 Gathanu Stavan

Author(s): Gunhansvijay
Publisher: Kamal Prakashan Trust

Page 53

OREOGR
AKOR)
GIGOGOO
આલોકસુખાદિની ઈચ્છા હોય એટલે અનુષ્ઠાન વિષે કે ગર જ બને, એવો એકાંત ન માનવો. અભવ્યાદિમાં એવુ અનુષ્ઠાન વિષ-ગ૨ બને. માર્ગાનુસારીગુણવાળામાં એ અનુષ્ઠાન તદ્વેતુ બની રહે. હા! એટલું ચોક્કસ કે એ ઈચ્છા માર્ગાનુસારી જીવોમાં ભાવ-અવિધિ તો કહેવાય જ, પણ એના કારણે તે અનુષ્ઠાન એ જીવોને ઝેર જેવું ફળ આપે એવું ન કહેવાય. ઉલ્ટું અત્યાર સુધી નાપાસ એ જીવો હવે ૩૫, ૪૦, ૫૦, ૬૦% વાળા બની રહ્યા છે, એનો આનંદ જ વ્યક્ત કરવાનો હોય.
શાસ્ત્રોમાં એવા ઢગલાબંધ દ્રષ્ટાંતો મળશે કે જેમાં પરલોકસુખની ઈચ્છાથી ધર્મ કરનારાઓ મહા અનર્થો પામ્યા, દુર્ગતિગામી બન્યા.
તો શાસ્ત્રોમાં એવા પણ ઢગલાબંધ દ્રષ્ટાંતો મળશે કે જેમાં આવી ઈચ્છાથી ધર્મ કરનારાઓ વધુ ધર્મી બન્યા, ઈચ્છા ત્યાગીને શુદ્ધધર્મી બન્યા, પરંપરાએ મોક્ષગામી બન્યા.
બંને પ્રકારના દ્રષ્ટાંતો મળે છે. બેમાંથી એકે ય ખોટા નથી. પણ બંનેમાં તફાવત આ છે કે અભવ્યો, ભવ્યો પણ અચ૨માવર્તીઓ, ચ૨માવર્તીઓ પણ અમાર્ગાનુસારીઓ પહેલા પ્રકારના દ્રષ્ટાંતમાં વિષય બને છે. જયા૨ે માર્ગાનુસારીજીવો - એના પ્રગટ ગુણવાળા જીવો બીજા પ્રકારના દ્રષ્ટાંતમાં વિષય બને છે.
આલોક સુખની કે દીર્ઘસંસારી બન્યા,
આટલો વિવેક જ આપણે કરી લઈએ તો ક્યાંય વિધિ-અવિધિની સમજણમાં ઝાઝી મુશ્કેલી ન પડે.
અભવ્યાદિજીવો મડદા જેવા છે, મડદાને ગમે એટલા શણગાર કરો, એને શું એનો આનંદ મળવાનો છે ? મડદાને ઉંચામા ઉંચી દવાઓ આપો, મડદું શું બેઠું થવાનું છે ? નહિ જ ને ? એમ અભવ્યોને ઉંચામાં ઉંચા અનુષ્ઠાનો રૂપી શણગાર સજાવો કે ઉંચામાં ઉંચા અનુષ્ઠાનો રૂપી દવાઓ આપો.... એનાથી એમને આત્માનંદ નથી જ મળવાનો, એમનો રોગ ઘટવાનો નથી..
માર્ગાનુસારી જીવો માંદા પણ જીવતા માણસ જેવા છે. એને સારા શણગારથી આનંદ પણ થાય, એને સામાન્ય દવા પણ રોગ ઓછો ક૨ના૨ી બને. એમ આ જીવોને નાનું પણ ધર્માનુષ્ઠાન આત્માનંદ આપે, નાનું પણ ધર્માનુષ્ઠાન આત્મરોગને નબળા પાડે.
એટલે જ માત્ર દ્રવ્યાદિ અવિધિઓ જોઈને ભડકી જવું, એ અનુષ્ઠાનનો ૩૫૦ ગાથાનું સ્તવન ૭ (૪૪)
POR
ORRHO