________________
OOO9ROD
SOOOO
પણ માર્ગાનુસારિતાવાળા જીવોની નાની-મોટી બાહ્ય-અવિધિઓને જોઈ, ભડકી જઈને એ ક્રિયાઓ છોડાવી દેવી, એને પાપ માનવું એ બરાબર નથી.... તે જગ્યાએ અવિધિત્યાગનો પ્રયત્ન સખત કરવો...... પણ અવિધિ છે, માટે અનુષ્ઠાન જ બંધ.... આવું ગાંડપણ ન આદરવું.
ઉપદેશમાલામાં કહેલો સિદ્ધાંત યાદ રાખવો કે આયં વયં તુલિપ્ના તાહા અય્ય વાળિયો | નફો-નુકસાન વિચારીને કોઈપણ નિર્ણય લેવો. એકાંત પકડીને ન ચાલવું.
ભૂખ્યાઓનો આદર્શ તો એ જ હોય કે ‘રોજ ઉત્તમોત્તમ ભોજન મળે.’ પણ એ ન મળે તો છેલ્લે સાદા ભોજનથી ય ચલાવી તો લે છે. “મને ઉત્તમભોજન નથી મળ્યું, તો હું સાદું ભોજન તો નહિ જ કરું.” એવું કોઈ બોલે છે ખરું ?
ધંધાદારીઓનો આદર્શ તો એ જ હોય કે ‘મહીને લાખ રૂપિયાની કમાણી થાય.' પણ લાખ ન કમાઈ શકે, અને દસહજાર પણ કમાય તો એ સ્વીકારી તો લે જ ને? ‘લાખ મળે તો જ લઉ, દસહજાર તો ન જ લઉં' એવું કોઈ બોલે ખરું ?
એ બોલનારાઓ મૂર્ખા જ ગણાય ને ?
એમ મોક્ષાર્થી આત્માનો આદર્શ તો એ જ હોય કે “મને બધી જ વિધિથી ભરપૂર એવું અનુષ્ઠાન મળો.” પણ છતાં નાની-નાની અવિધિઓવાળુ અનુષ્ઠાન મળે, તો એને છોડી દેવાની મૂર્ખાઈ માર્ગાનુસા૨ી જીવ ન કરે. એવા અનુષ્ઠાનને પાપ માનવાની મૂર્ખાઈ, એને ગાળો દેવાની મૂર્ખાઈ માર્ગાનુસારી જીવ ન કરે.
યોગવિંશિકાના એ શબ્દો બરાબર ધ્યાનમાં લો.
ये तु गीतार्था ज्ञानिरपेक्षा विध्यभिमानिनो इदानीन्तनं व्यवहारमुत्सृजन्ति, अन्यं च विशुद्धं व्यवहारं न संपादयन्ति ते बीजमात्रमप्युच्छिन्दन्तो महादोषभाजो भवन्ति ।
જેઓ ગીતાર્થોની આજ્ઞાની પરવા કરતા નથી, વિધિના અભિમાની છે અને એટલે અત્યારના (અવિધિવાળા) વ્યવહારને છોડી દે છે, નવા વિશુદ્ધ વ્યવહારને આપી શકતા નથી. તેઓ બીજ માત્રનો પણ ઉચ્છેદ કરે છે અને એ રીતે મહાદોષને પામે છે.
૩૫૦ ગાથાનું સ્તવન
(૧૨૧)
ණශණශන >
