________________
GOOD
GBOOOOO
માટે પ્રભુભક્તિનો મહિમા દર્શાવનારા શાસ્ત્રવચનોનો દુરુપયોગ કરે છે... બસ, પ્રભુ પાસે ખૂબ ગાઓ, ખૂબ નાચો, ખૂબ કુદો, ખૂબ બેસો... એટલે તમે પ્રભુભક્ત તરીકે જગ-વિખ્યાત ! એમાં જો તમે કવિ હો, નવા-નવા સ્તવનો બનાવતા આવડતા હોય, કલ્પનાશક્તિના બેતાજ બાદશાહ હો, એવો અજબ ગજબનો શબ્દ ભંડોળ જો તમારી પાસે હોય અને તમે ૧૦૦-૨૦૦ સ્તવનો વિવિધ રાગોમાં રચી દો... તો તો નરસિંહ મહેતા અને મીરા જેમ હિન્દુઓમાં મહાન પ્રભુભક્તો તરીકે પૂજાય છે, એમ તમે જૈનોમાં મહાન પ્રભુભક્તો તરીકે પુજાવા લાગો.
કરવાનું કશું નહિ, શક્તિ હોય તો ય તપ નહિ કરવાનો, સ્વાધ્યાય નહિ કરવાનો. નિર્દોષ સ્થંડિલભૂમિ માટે દૂર નહિ જવાનું, ગુરુપારતન્ત્ય રાખવાની ય જરૂર નહિ, પ્રતિક્રમણાદિ ક્રિયાઓ વિધિસર કરવાની ય જરૂર નહિ... સંયમ માટે ઉદ્યમી બનવાની જરૂર નહિ. બસ, ગાવાનું, ગવડાવવાનું, ભક્તિની વાતો કરવાની..
આવા પ્રભુભક્તો આડકતરી રીતે મોક્ષમાર્ગનો વિચ્છેદ કરવાનું ઘોર પાપ જ બાંધે છે, આવા પ્રભુભક્તો આવતા ભવોની માંગણી કરીને જશ ખાટે છે કે “ કેવી ભાવના છે આ પ્રભુભક્તની ! આવતા ભવમાં બધું જ આરાધવાની કેવી ખેવના છે ! ધન્ય છે, ધન્ય છે !”
એ બધું ન થાય, એ માટે જ ઉપદેશમાલાકારે ચોક્ખા શબ્દોમાં ના પાડી કે “આજે અત્યારે તમારી પાસે જે છે, તેની આરાધના બરાબર કરો, પરભવની વાત પછી !”
હા ! એવું બની શકે કે અજ્ઞાન કે પ્રમાદના કારણે આરાધના કરી ન હોય, પાછળથી ઘોર પશ્ચાત્તાપ થાય, પણ એ વખતે આરાધના કરવાની શક્તિ ન હોય તો પ્રભુ પાસે માંગણી ચોક્કસ કરે કે “પ્રભો ! તેં મને આરાધના કરવાની ઘણી સગવડ આપી, પણ મેં અભાગીયાએ અજ્ઞાન-પ્રમાદમાં અમૂલ્ય તક ગુમાવી. આજે હવે પશ્ચાત્તાપ થાય છે, હવે આરાધના કરવાની સાચી ભાવના પ્રગટી છે. પણ હવે શરીરની શક્તિ નથી, હવે એવી અનુકૂળતા નથી. પ્રભો ! તું મને ક્ષમા કર. હવે એકવાર ફરી મને આવતાભવમાં અનુકૂળતાઓ આપ, હું હવે બરાબર આરાધના કરીશ. પ્રમાદ નહિ કરું..... પ્રભો ! આ એક વિનંતિ
માન્ય રાખ...
આમ પશ્ચાત્તાપથી તરફડતો સંવિગ્નપાક્ષિક જેવો આત્મા આવી માંગણી ૩૫૦ ગાયાનું સ્તવન (૧૦૫)
જા
GOO
