________________
- બ099090 - * આવા વખતે જે જીવોમાં બાકીની બે વિધિઓની ખામી દેખાય, ત્યારે એ ખામીઓ દૂર કરવા માટે પ્રયત્ન ચોક્કસ કરવો. પણ આ ખામીઓ છે, માટે તારે અનુષ્ઠાન જ ન કરાય..... એમ ન કહેવાય.
આશય એ છે કે
વિદ્યાર્થીના ૮૦% આવે, તો ૨૦% ક્યાં ઓછા આવ્યા ? એ બધું જ પુછવાનું, એ ૨૦% પણ પાછા મેળવી શકાય એવો પ્રયત્ન કરવાનો. પણ “તારા ૨૦% કપાઈ ગયા એ ન ચાલે. ૧૦૦% જ જોઈએ, નહિ તો પરીક્ષા A આપવાની બંધ કરી દો....” એમ ન કહેવાય. તથા એમ પણ ન કહેવાય કે $ આ ૨૦% ખોયા, એટલે આણે આપેલી પરીક્ષા ભયંકર નુકસાન કરનારી છે. બનશે.....”
બસ, એ જ રીતે માર્ગાનુસારિતાદિ ગુણો વાળામાં કદાચ ક્રિયામાં અનુપયોગાદિ દોષો હોય, બેઠા બેઠા ક્રિયા કરવાદિ દોષો પણ હોય, તો એ છે દોષો દૂર કરવાનો પ્રયત્ન ચોક્કસ કરાય, એ માટે વ્યવસ્થિત ઉપદેશ પણ
અપાય. જે જે અવિધિઓ હોય, એની સમજણ આપી એના નિરાકરણ ઉપર ૪ છે ભાર અપાય, પણ “જો અવિધિ હોય તો અનુષ્ઠાન જ છોડી દો. જો અવિધિ છે. છે હોય તો અનુષ્ઠાન મહાભયંકર અનર્થો સર્જે.વગેરે વગેરે ન બોલાય.
શિષ્ય : કેમ ન બોલાય ? આ જ ઢાળમાં આગળ સ્પષ્ટ કહી ગયા છે કે છે 8 “વિષમકાળમાં જિમ વિષ મારે, અવિધિદોષ તિમ લાગે...” અવિધિદોષને ઝેરની ઉપમા આપવામાં આવી છે.
સંબોધસિત્તરીનો પાઠ પણ આપણે જોઈ ગયા કે “ગદ માયાવદિયું છે विणासेड़ विहि कयं जीयावेड़ । तह अविहिकओ धम्मो देइ भवं 4 8 વિદિ મુ ” અવિધિથી કરેલું ભોજન ખતમ કરે, વિધિથી કરેલું છે - ભોજન જીવાડે. એમ અવિધિથી કરેલો ધર્મ સંસાર આપે, વિધિથી કરેલો ધર્મ , મોક્ષ આપે.....
અવિધિનો આવો ભયંકર વિપાક છે, માટે બે જ વાત ! કાં તો વિધિવાળું અનુષ્ઠાન કરવું
જો બધી વિધિ ન જળવાય, તો અનુષ્ઠાન જ છોડી દેવું. અવિધિવાળું અનુષ્ઠાન ન કરવું. + પ્રતિક્રમણ બેઠા બેઠા કરે એના કરતા ન કરે એ સારું.
(૩૫૦ ગાથાનું સ્તવન ૦ (૧૧૦),
wwwલ
