________________
PRE
29
GOOG
એની સામે કોઈ અજ્ઞાની જીવ મોક્ષની ઈચ્છાથી ગિરનારના ભૈરવ પત્થર ઉપરથી ભૂંસકો મારીને આત્મહત્યા કરે, કાશીમાં કરવત મુકાવે કે અગ્નિદાહ સ્વીકારે તો એમાં બાહ્ય અવિધિઓ ભરચક હોવા છતાં શાસ્ત્રકારો એને વિષયશુદ્ધ અનુષ્ઠાન કહે છે. એમ પણ કહેવામાં આવે છે કે આવું આત્મહત્યા જેવું નિંઘ અનુષ્ઠાન પણ મોક્ષની ઈચ્છા નામના આંશિક શુભભાવથી ગર્ભિત હતું, માટે એના પ્રતાપે એ જીવને ઉચિત કુળમાં જન્મ પ્રાપ્ત થાય. અર્થાત જૈનાદિ કુળમાં જન્મ પામીને એ આરાધનાની સામગ્રી પ્રાપ્ત કરનારો બને. (જૂઓ અધ્યાત્મસાર, યોગબિન્દુ આદિ ગ્રન્થો...)
બાહ્ય
અવિધિઓ રૂપી કચરાના ઢગલા વચ્ચે આંશિક મોક્ષાશય રૂપી શુભભાવ નાનકડા ચકમકતા હિરાની માફક કેવો શોભી ઉઠે છે.
-
(ચ) તું જ કહે કે તું અભવ્ય વગેરે જીવોની ઉંચામાં ઉંચી ચારિત્રક્રિયાને વખાણીશ? કે સંવિગ્નપાક્ષિકો વગેરેની શિથિલતાવાળી ચારિત્રક્રિયાને સારી ગણીશ ? શાસ્ત્રોએ ચોખ્ખું કીધું છે કે સંવિગ્નપાક્ષિક પણ મોક્ષમાર્ગ છે. ઢગલાબંધ અવિધિઓ વચ્ચે પણ એ જે કંઈ નાની - મોટી યતના પાળે, તેના બળથી, પોતાના ચારિત્રરાગાદિ ભાવિધિના બળે એ ઘણી નિર્જરા પામે. અધ્યાત્મસારમાં આ પ્રમાણે શ્લોક છે કે નિમ્નસ્થાવસનયાવસ્થ શુદ્ધાર્થમાષિળઃ । નિર્ણાયતના તો સ્વપાપ શુરભિળઃ । સંવિગ્નપાક્ષિકો શિથિલ હોવા છતાં કપટ ન કરે, શુદ્ધ અર્થની પ્રરૂપણા કરે, ગુણાનુરાગી બને, એટલે તેઓની અલ્પ પણ યતના નિર્જરા આપે.
અહીં સ્વલ્પ યતના છે, એનો અર્થ એ જ કે બીજી બધી ઘણી અવિવિધ પણ છે જ, એમ છતાં આ જીવો મોક્ષમાર્ગ તરફ જ આગળ ધપે છે, એમ શાસ્ત્રોએ માન્યું છે. આ બધી બાબતોથી એટલી વાત તો બરાબર નિશ્ચિત થાય છે કે માર્ગાનુસારીભાવ રૂપી ભાવિવિધ બાકીની તમામે તમામ વિધિઓ કરતા ઘણી - ઘણી મહાન છે.
શિષ્ય : જો માર્ગાનુસારીભાવ રૂપી ભાવિવિધ હોય તો એ વખતે દ્રવ્યાદિવિધિઓ ન હોય તો ચાલે ખરું? કે પછી દ્રવ્યાદિવિધિઓ જોઈએ જ? ઉપાધ્યાય : ચારિત્રપરિણામવાળો સાધુ શ્રાવક વગે૨ે જીવો માર્ગાનુસારિભાવની સાથે દ્રવ્યાદિ તમામે તમામ વિધિઓ પાળે તો એ શુદ્ધ ઉત્સર્ગમાર્ગ બને અને એમાં એને પુષ્કળ નિર્જરાની પ્રાપ્તિ થાય. ૩૫૦ ગાથાનું સ્તવન ૦ (૩૬)
-
KORORROR 2
