________________
मणा मुख नवि पालटे रे, अंश न आणे खेद ॥ ज्ञानीनुं दीतुं हुवे रे, तिदां नहीं किस्यो विद ॥ च० ॥ कर्म० ॥ ११ ॥ जेद पिताए पांचनी रे, साखे दीधो कंत ॥ देव परे प्राराधवो रे, उत्तम मन ए खंत ॥ च० ॥ कर्म० ॥ १२ ॥ करी प्रमाण निज तातनुं रे, वयण विमल मुख रंग ॥ प्रवीने उभी रही रे, नंबरने वामंग ॥ च० ॥ कर्म० ॥ १३ ॥ तव जंबर परेणेरे, अनुचित ए नूपाल ॥ न घंटे कंठे कागने रे, मुक्ताफलनी माल ॥ च० ॥ कर्म० ॥ १४ ॥
अर्थ - एवां पितानां वचन सांजलीने मयणाना मुखनो रंग कांइ पण पलटाणो नहीं, तथा अंश मात्र लगार मात्र खेद पण मनमां श्राणती नथी, अने विचारे वे जे ज्ञानीए दीतुं वे तेज ( दुवे के० ) थाय बे, बने बे, तेमां कांइ पण नेद नथी ॥ ११ ॥ जे पिताए पांचनी साखे नर्त्तार आयो ते राजानो जायो होय, किंवा रंकनो जायो होय तोपण तेने देवनी परे याराधवो. उत्तम कुलनी स्त्रीना मनमां एज खंत होय ते ॥ यतः ॥ संतो न यांति वैवएर्य, - - मापत्सु पतिता श्रपि ॥ दग्धोऽपि वह्निना शंखः, शुचत्वं नैव मुंचति ॥ १ ॥ १२ ॥ एम विचारी मयणासुंदरी पोताना पितानुं वयण जे वचन, ते प्रमाण करीने पोताना मुखनो रंग ते शरद पूनमना चंद्रनी पेरे ( विमल के० ) उज्ज्वल निर्मल बे एवी थकी पोते शास्त्रने बले जे वखते शुद्ध लग्ननी वेला जाणवामां यावी, ते वखते जंबर राणाना वामंग एटले मावी बाजुए यावीने उभी रही, अने पोतेज पोताने हाथे हाथमेलावो कस्यो ॥ १३ ॥ ते वारे जंबर राणो यावी रीते कहे बे के हे भूपाल ! हे राजन् ! या वात उचित नयी एटले अनुचित बे, केमके कागमाने कंठे कां मुक्ताफल जे मोती तेनी माला शोने नहीं, तो या कन्यारूप रत्ननी माला ते हुं जेवा वायसने गले शोने नहीं. हुं एक तो पूर्वलुं कीधुं कर्म
Jain Educationa International
For Personal and Private Use Only
www.jainelibrary.org