________________
આ પ્યપુર ચોરના 8થા • (૨૧) { નગરમાં પડહ વગડાવ્યો કે, “આજે નગરની સ્ત્રીઓએ વન ક્રીડા કરવાને જાવું, અને રાત્રિએ પણ ત્યાં જ રહેવું, તેમાં કોઈપણ પુરુષે આવવું નહીં. તેમણે સહુએ નગરની અંદર જ રહેવું. જો કોઈ પુરુષ વનમાં સ્ત્રીની પાસે આવશે, તો તેને રાજદ્રોહી ગણવામાં આવશે. કહ્યું છે કે : રાજાની આજ્ઞાનો ભંગ, ગુરુનું અપમાન અને સ્ત્રીઓથી જૂદી શય્યા તે તેઓનો શસ્ત્ર વિનાનો વધ કહેવાય છે. આવી રીતે રાજાના હુકમ પ્રમાણે વર્તી કોઈપણ પુરુષ નગર બહાર ગયો નહીં; કારણ કે, સજ્યનું ફળ આજ્ઞા છે, તપનું ફળ બ્રહાચર્ય છે, વિધાનું ફળ જ્ઞાન છે, અને ધનનું ફળ દાન તથા ભોગ છે. આવી રીતે રાજાની આજ્ઞાથી વનમાં સર્વ સ્ત્રીઓ એકઠી થઈ, રાજાએ તેણીઓની યોગ્ય રક્ષા કરી; કારણ કે સ્ત્રીઓનો વિશ્વાસ કરવો નહીં. કહ્યું છે કેઃ નદી, નખવાળા પ્રાણી, શીંગડાવાળા પ્રાણી, હાથમાં હથિયારવાળા પ્રાણી, સ્ત્રી અને રાજકૂળ એ સર્વનો વિશ્વાસ કરવો નહીં.”
હવે સર્વ સ્ત્રીઓ વનમાં ક્રિડા કરવા લાગી, અને નગરના પુરુષો શહેરમાં પોત પોતાના વિનોદથી રહ્યા. આ વખતે શેઠ ચિંતવવા લાગ્યા કે આજે હું પરિવાર સહિત શી રીતે ચૈત્ય પરિપાટિકા કરી શકીશ? એમ ક્ષણવાર વિચાર કરી તેનો ઉપાય શોધવા લાગ્યા. પછી એક સોનાનો થાળ રત્નોવડે ભરી કરી શેઠ રાજાની સમીપે આવ્યા. રાજા પાસે તે થાળ મૂકીને શેઠે તેને પ્રણામ કર્યા. તે વખતે તેને રાજાએ પૂછ્યું કે, હે શેઠ! તમારૂં અત્ર આગમનું કારણ કહો ? ત્યારે શેઠે કહ્યું કે, હે રાજન ! આજે ચઉમાસી પર્વ છે અને મેં શ્રી વીરસ્વામી પાસે નિયમ લીધો છે કે પર્વ દિવસે મારે પરિવાર સહિત ચૈત્ય પરિપાટી અને સાધુ વંદન કરવાં, તેમજ રાત્રી સમયે એક મહાપ્રાસાદ (જિનાલય)માં મહાપૂજા રચીને ગીત નૃત્યાદિક કરણી કરવી. તેથી જેમ મારા નિયમનો ભંગ ન થાય તેમ આપની આજ્ઞા થવી જોઈએ. આ હકીકત સાંભળીને રાજાએ ચિતવ્યું કે આ પુરુષ ધન્ય છે, આનાથી મારું નગર શોભે છે, અને હું તો અધન્ય છું. એમ ચિંતવીને રાજાએ કહ્યું કે, હે શેઠ ! તમે નિઃશંક થઈ ધર્મ કૃત્ય કરો! હું પણ તેનું અનુમોદન કરું . એમ કહી રત્ન થાળ શેઠને પાછો સોંપી પટ્ટકુળ (ઉત્તમ વસ્ત્ર) વિગેરેથી યોગ્ય સત્કાર કરીને તેને વિસર્જિત કર્યા. પછી અત્યંત હર્ષિત થયેલા શેઠે પોતાના સમુદાય સાથે ઉત્તમ ઉત્સવ વડે ચૈત્ય પરિપાટી પ્રમુખ સઘળું તે પર્વ યોગ્ય દિવસ સંબંધી
