________________
ૐ (૧૧૪) ♦ સમ્મત્વનીમુદી ભાષાંતર
જ આપે છે.'
પછી સુદંડ રાજાએ અને સુમતિ મંત્રીએ પોતપોતાના પદે પોતાના પુત્રોને સ્થાપીને તથા રાજ્યશ્રેષ્ઠી વૃષભદાસ અને સુરદેવશ્રેષ્ઠીએ તથા બીજા પણ બહુજણાએ શ્રી જિનદત્ત મુનિશ્વરની પાસે દિક્ષા ગ્રહણ કરી. વળી કેટલાક શ્રાવક થયા. બીજા પણ ભદ્રપરિણામી થયા. રાણી વિજયા, મંત્રી સ્રી ગુણશ્રી અને શ્રેષ્ઠીપત્ની ગુણવતીએ પણ બીજી ઘણી સ્ત્રીઓની સંગાથે અનંતશ્રી સાધ્વી પાસે ચારિત્ર અંગિકાર કર્યું.
(વિઘુલ્લતા કહે છે) : ‘હે સ્વામિનાથ ! આ વૃષભદાસશ્રેષ્ઠીના વ્રતનું માહાત્મ્ય જોઈને તથા સાંભળીને મ્હારૂં સમકિત દ્રઢ થયું છે.' અર્હદાસે કહ્યું : ‘એ ઉપર મ્હારી ભક્તિસહિત સંપૂર્ણ શ્રદ્ધા છે, એ સર્વ મને રુચિકર છે.' બીજી સર્વ સ્રીઓએ પણ એમ જ કહ્યું. પરંતુ પેલી કુંદલતાએ તો કહ્યું કે, ‘એ સર્વે અસત્ય છે, હું તે વાત માનતી નથી.’
એ સાંભળીને રાજા, મંત્રી અને ચોરે પોતપોતાના મનમાં વિચાર કર્યો કે, ‘અહો ! વિદ્યુલ્લતાએ જે પ્રત્યક્ષ જોયું છે, તે આ પાપણી કુંદલતા કેમ માનતી નથી.' રાજા એ પ્રભાતે એણીને શિક્ષા કરવાનું નક્કી કર્યું. ચોરે પણ ધાર્યું કે, ‘દુર્જનનો સ્વભાવ જ એવો હોય છે. ખળ પુરુષ જગત્ ઉપર અપકાર કરવાથી અને સજ્જન પુરુષ ઉપકાર કરવાથી તૃપ્તિ પામતા નથી. જુઓ કે, અંધકાર છે તે નિત્ય વિશ્વને ગ્રસે છે, અને સૂર્ય છે તે સદા પ્રકાશ કરે છે.’
(ઇતિ આઠમી વૃષભદાસશ્રેષ્ઠીની કથા.)
આ ઘટ ઘટ
પછી રાજા, મંત્રી અને ચોર સૌ પોતપોતાને સ્થાનકે ગયા. પ્રભાતે સૂર્યોદય થયો એટલે દિવસનું કર્મ કરીને તથા સૂર્યને અર્ધ્ય આપીને પછી કેટલાએક માણસોસહિત રાજા અને મંત્રી અર્હદ્દાસ શેઠને ઘેર આવ્યા, તેમને જોઈને શ્રેષ્ઠીએ બહુ આદરસત્કાર કર્યો. કારણ કે, તેઓ જ ધન્ય, વિવેકી અને પ્રશંસા પાત્ર ગણાય છે કે, જેમને ઘેર મિત્રજન કાર્યાર્થે આવે છે.
પછી રાજાએ કહ્યું : ‘હે શ્રેષ્ઠી ! રાત્રિને વિષે તમે તથા તમારી સીઓએ જે જે કથાઓ કહી, તે તે કથાઓ દુષ્ટા કુંદલતાએ નિંદી કાઢી છે; તેથી તે સ્ત્રી ભવિષ્યમાં તમારા ઉપર મ્હોટો અપકાર કરશે, માટે એન્નીને મ્હારી પાસે
