________________
વૃષભદાસ શેઠળ 8થા (૧૧૫) લાવો, હું તેણીને શિક્ષા કરીશ. કહ્યું છે કે : “દુષ્ટ ભાર્યા, શઠ મિત્ર, સામો ઉત્તર આપનાર સેવક જન અને સર્પના વાસવાળું ઘર, એ સર્વે વિશે મૃત્યુ પમાડનારાં છે.'
રાજાનાં એ વચન સાંભળીને કુંદલતા બહાર આવીને બોલી : “ રાજનું ! એ દુષ્ટા હું આ આવી. આ સર્વેએ જે જૈનમતનું અતિશય માહાભ્ય બતાવ્યું છે, તે હું માનતી નથી.” રાજાએ કહ્યું : “તું કેમ નથી માનતી ? અમે સર્વેએ નજરોનજર રુપ્યપુર ચોરને શૂળી ઉપર ચડાવેલો જોયો છે, તેને તું અસત્ય કેમ કહે છે?' તેવારે કુંદલતાએ ઉત્તર આપ્યો, “હે રાજન્ આ શ્રેષ્ઠી અને તેમની સાતે સ્ત્રીઓ જૈનમતવાળાઓનાં પુત્ર પુત્રી હોવાથી એ માર્ગ વિના બીજો કોઈ ધર્મ જાણતાં નથી. અને હું જૈન નથી, તેમ જૈનની પુત્રી પણ નથી, છતાં પણ મહારા અંતઃકરણમાં જૈનવ્રતનો પ્રભાવ દેખીને તથા સાંભળીને સ્ફોટો વૈરાગ્ય ઉપન્યો છે; માટે મહારે સવારે જ દિક્ષા ગ્રહણ કરવી છે, એવો નિશ્ચય કરી રાખ્યો છે. પરંતુ આ લોકો તો જૈનમાર્ગના વ્રત માહાત્મ જોઈને તથા સાંભળીને પણ ઉપવાસને દિવસે શરીરને સુખ ઉપજાવે છે, લંપટપણાથી સંસારના ભોગ પણ ત્યજતા નથી. કહ્યું છે કે : “ગુણને માટે પ્રયત્ન કરવો (ખરા ગુણી થવું), ખોટા આડંબરનું કંઈ પ્રયોજન નથી. કારણ કે, દૂધ વગરની ગાયો કંઈ મોટી જાહેરાતોને લીધે ખપતી નથી.' કુંદલતાનાં આવાં વચનો સાંભળીને રાજા પ્રમુખ સર્વ કોઈએ તેની બહુ પ્રશંસા કરી.
પછી રાજા, મંત્રી, ચોર અને અહદાસે તથા બીજાઓએ પણ પોત પોતાને પદે પોત પોતાના પુત્રને સ્થાપીને ગુણધર મુનિ પાસે ચારિત્ર લીધું. રાજાની રાણી, મંત્રી પત્ની, ચોરની સ્ત્રી અને અર્હદાસ શેઠની સ્ત્રીઓએ બીજી ઘણી સ્ત્રીઓને સંગાથે ઉદયશ્રી સાધ્વી પાસે વ્રત અંગિકાર કર્યું. તે સર્વ સાધુ અને સાધ્વીઓ અત્યગ્ર તપ કરીને સ્વર્ગે ગયાં. કહ્યું છે કે : ધર્મથી ઉર્ધ્વ ગતિ અને અધર્મથી નીચ ગતિ પ્રાપ્ત થાય છે; તથા જ્ઞાનથી મોક્ષ અને અજ્ઞાનથી કર્મબંધ થાય છે. વળી ચાલતાં કે ઉભા રહેતાં, જાગતાં કે ઉંઘતાં, જેનું મન પરહિત તરફ રહ્યા કરે છે, તે અક્ષય મોક્ષલક્ષ્મી પ્રાપ્ત કરે છે.
આ સર્વકથા શ્રી ગૌતમસ્વામિએ શ્રેણિક રાજાને કહીને ત્યાંથી (રાજગૃહ નગરથી) વિહાર કર્યો. પછી શ્રેણિક રાજા વિગેરે સર્વે પોતપોતાને સ્થાનકે ગયા.
॥ इति श्री सम्यकत्वकौमुदी भाषांतर समाप्तम् ॥
