________________
પડ્યો. સંઘથી, સમાજથી અળગાં પડી વરસો સુધી જૂનાગઢના કોઈ અન્ય સ્થાનમાં જીવન વિતાવ્યું. અનહદ પીડા ભોગવી. આથી વધારે દિક્ષા-તિથિ બાબત કશું કહેવા જેવું નથી. ગુરુઓને ગમ્યું તે માન્ય. આ સિદ્ધાંતને આચરવો તે હિતાવહ છે. ઉપાદાનમાં જીવનાં શુભાશુભ કાર્યો અને યોગસંયોગ હોય છે. ખરેખર આ પ્રતિપદા (પડવો) એ નિમિત્ત કારણ બની ગઈ.
જામનગરથી વેરાવળ જતાં લગભગ બે મહિનાનો વિહાર હતો. ગુરુ મહારાજે ફરમાવ્યું કે જયંતી તારે આ બે મહિના ઘરઆંગણે રહેવાનું છે. માતુશ્રી અમૃતબહેનની સેવા કરી તેના આશીર્વાદ મેળવી દીક્ષાની આજ્ઞા લેવાની છે. આજ્ઞાપત્રનો નમૂનો જયંતીભાઈને આપી દેવામાં આવ્યો. જેના પર અમૃતબહેન તથા મોટાભાઈ અમૃતલાલના સહી-સિક્કા કરાવવાના હતા. દલખાણિયાનો શેષ કાળઃ
જયંતીભાઈએ ગુરુદેવની આજ્ઞા શિરોધાર્ય કરી. પુન: દલખાણિયાને છેલ્લા રામ રામ કરવા માટે અને ત્યાંનો નિર્દોષ આનંદ મેળવી, સૌને સંતોષ આપવા બે મહિના ત્યાં ગાળવાના હતા.
જયંતીભાઈનાં માતુશ્રી અમૃતબહેન સદા માટે બીમાર રહેતાં. તેમને બરાબર સેવાની જરૂર રહેતી. ઘરનાં બધાં સેવા કરી છૂટવ્યાં હતાં. પરંતુ જયંતીભાઈને માતૃભક્તિ કરવાનો એક પણ અવસર મળ્યો ન હતો. માતુશ્રીને કલ્પના પણ ન હતી કે જયંતી સેવા કરી શકે છે. તેને મન તો જકુ એક તોફાની દીકરો હતો અને સૌની સાથે ઝઘડો કરે તેવો બાળ-જીવ હતો.
બીજી બાજુ પૂજ્ય તપસ્વી મહારાજની ભાવના હતી કે જયંતી સાધુ થઈને તેમની સેવામાં જોડાય. પરંતુ આ વખતે જયંતીભાઈ દલખાણિયા આવતાની સાથે જ અમૃતબહેનની સેવામાં જોડાઈ ગયા. તેનો પડ્યો બોલ ઝીલવા લાગ્યા. આખો દિવસ તેમની સેવા-સુશ્રુષા કરતા. માતુશ્રીને ધર્મનાં પુસ્તકો વાંચીને સંભળાવવા લાગ્યા. હવે તો જયંતીભાઈની ઉંમર થવાથી તેમના ધાર્મિક વિચારો પરિપક્વ થવા લાગ્યા હતા. જીવનમાં ગંભીરતા આવી ગઈ. માતાને દીકરા માટે સંતોષ થવા
લાગ્યો.
હવે જયંતીભાઈની સામે ત્રણ પ્રશ્નો હતા : (૧) પોતાનું વેવિશાળ તોડવું અને સાસરાપક્ષની આજ્ઞા મેળવવી. (૨) માતુશ્રી અને મોટાભાઈનો આજ્ઞાપત્ર મેળવી, દલખાણિયાથી વિદાય લેવી અને (૩) દીક્ષા મહોત્સવની તૈયારી શરૂ કરવી. વેવિશાળ વિચ્છેદ :
જયંતીભાઈનાં જયાબહેન સાથેનાં વેવિશાળને દસ વરસ થવા આવ્યાં હતાં. તે ભાઈચંદભાઈનાં બીજા નંબરનાં પુત્રી હતાં. દશેરા અને દિવાળી ઉપર કન્યાને બરાબર સાકર-ચૂંદડી ચડાવવામાં આવતાં હતાં. ભાઈચંદભાઈ ઝાટકિયાએ પણ બધો વ્યવહાર ચાલુ રાખ્યો હતો, તેમજ વ્યવહાર
સાધુતાની પગદંડીએ 0 61
