________________
એવું તેમણે ક્યારે પણ સાંભળ્યું ન હતું. ગ્રામીણ જનતાની ભીડને સંભાળવા માટે એક મોટો શામિયાણો ઊભો કર્યો હતો. તેજવી તપની દિવ્ય આભા :
તપસ્વીજી મહારાજના મુખ પર તપની કાંતિ વધતી જતી હતી. તેમનામાં નવું ચૈતન્ય પ્રસરી રહ્યું હોય તેવી આભા દેખાતી હતી. આત્મભાવના પવિત્ર રંગમાં રંગાયેલા, સ્નિગ્ધ હૃદયવાળા આ પ્રભુ મહાવીરના વીર યોદ્ધાનું કર્મશત્રુ સામેના ભયંકર આત્મયુદ્ધનું જોશ વધી રહ્યું હતું. તેમના આત્મસંતોષની ઉપલબ્ધિનું વર્ણન શબ્દાતીત છે. ફક્ત મહાપુરુષોના અંતરંગ અનુભવ જ આ વિરલ ભાવને ઝીલી શકે છે.
અહિંસા નિકેતન, બેલર્ચપાના વ્યવસ્થાપક શ્રી નિરંજનદેવ જૈન અને વડિયાની પ્રખ્યાત જૈન વિદ્યાલયના નિર્દેશક પંડિત રોશનલાલજી તપસ્વીજી મહારાજની સેવામાં હાજર થઈ ગયા હતા. તેમના આવવાથી તપસ્વીજી મહારાજને ઘણો સંતોષ થયો અને જયંતમુનિજીને પણ ઘણો સહયોગ મળ્યો. રાજગિરના સ્થાનિક સામાજિક કાર્યકર્તા “તરુણજી” નિષ્ઠાપૂર્વક સેવામાં જોડાઈ ગયા હતા. સ્થાનિક સહયોગ મળતાં વ્યવસ્થાના કામમાં ઘણી જ અનુકુળતા રહી.
બિહાર રાજ્યના મંત્રી શ્યામસુંદર બાબુ જ્યારે દર્શન કરવા પધાર્યા ત્યારે આશ્ચર્યથી ચકિત થઈ ગયા. તેમણે કહ્યું, “બહારમાં માણસો તેમના જીવન-મરણની ચર્ચા કરી રહ્યા છે, જ્યારે અહીં તો બાબા સ્મિત વેરી રહ્યા છે! બાબાના મન ઉપર તો કોઈ અસર દેખાતી જ નથી. તેઓશ્રી કેટલા મૃત્યુથી પરે થઈ ગયા છે !”
આ જ રીતે જાપાનના બૌદ્ધ ધર્મગુરુ શ્રી ફુજી પધાર્યા ત્યારે વાતાવરણ ઘણું જ લાગણીશીલ થઈ ગયું હતું. ગુરુ ફુજીએ બૌદ્ધ પરંપરાથી તપસ્વીજી મહારાજને ભાવપૂર્વક વંદન કર્યું અને કહ્યું, “હું પણ ૮૪ વર્ષનો થઈ ગયો છું. આપની પાછળ પાછળ આવી રહ્યો છું.”
એ સમયે પંજાબના વિદુષી સાધ્વીજી શાંતાદેવીજી ઠાણા ત્રણ પટના પધાર્યા હતાં. તેઓ પણ ઉગ્ર વિહાર કરીને તપસ્વીજી મહારાજનાં દર્શન અને સેવા માટે પધારી ગયાં હતાં. મહાસતીજી પ્રકાંડ વિદ્યાવ્યાસંગી અને વ્યાખ્યાનકાર હતાં. તેઓ અપૂર્વ શ્રદ્ધા, ભક્તિ, સદ્ભાવ અને આંતરિક સમર્પણની ભાવનાથી તપોનિધિની વૈયાવચ્ચમાં જોડાઈ ગયા હતા.
શાંતાદેવી મહાસતીજી શ્રમણસંઘના મહાન આચાર્ય શ્રી આત્મારામજીના સ્વર્ગવાસ સમયે ઉપસ્થિત રહી શક્યા ન હતાં તેની તેમના હૃદયમાં પીડા હતી. આજ તપસ્વીજી મહારાજની સેવાનો અવસર મળતાં તેમનું આ માનસિક દુઃખ ભુલાઈ ગયું. ત્રણે મહાસતીજીઓએ મણસા, વયસા અને કર્મણાથી આ મહા તપોયજ્ઞમાં પોતાની સેવા અર્પણ કરી અને પોતાના હૃદયગ્રાહી પ્રવચનથી જનતાને પણ અપૂર્વ લાભ આપ્યો.
સાધુતાનું શિખર અને માનવતાની મહેંક 410
