________________
થઈ ગયું છે. સરકારે તેમને અભિનંદન ગ્રંથ' સમર્પિત કર્યો. એક વ્યક્તિ સમર્પણશીલતાથી સેવાકાર્ય કરે, તો બીજમાંથી મહાન વૃક્ષ સર્જી શકે છે. દુ:ખના સમયે રડવાને બદલે જીવનદિશાનું પરિવર્તન કરવાથી દુઃખ ઓછું થાય છે અને એક નવી સુખદ સ્થિતિનો જન્મ થાય છે. ચંદ્રાબહેન આ વાતનું જીવંત દૃષ્ટાંત છે. ઝરિયાના સંનિષ્ઠ શ્રાવક
આરામાં પૂજ્યશ્રી મયણાસુંદરી ધર્મશાળામાં ઊતર્યા હતા ત્યારે ઝરિયાથી થોડા શ્રાવકો દર્શન કરવા માટે આવ્યા. થોડું અંધારું થઈ ગયું હતું. તેઓ આવીને ચૂપચાપ બેઠા.
પૂજ્ય તપસ્વીજી મહારાજે પૂછ્યું, “શ્રાવકજી, ક્યાંથી આવો છો?”
“સાહેબ, અમે ઝરિયાથી આવ્યા છીએ. સાથે મુંબઈના મહેમાનો છે.” જવાબ આપનાર વ્યક્તિએ મધુર અવાજે નમ્રતાપૂર્વક અને હસતે ચહેરે ઉત્તર આપ્યો.
પૂજ્ય તપસ્વી મહારાજ થોડા ખુશ થયા હોય તે રીતે બોલ્યા, “ભાઈ, તમારું નામ શું છે?” “સાહેબ, મારું નામ શંકરલાલ.”
જયંતમુનિને થોડું હસવું આવ્યું. તેમને થયું, અરે! આ તો કોઈ બ્રાહ્મણ લાગે છે. પરંતુ એમની વાતચીતમાં વિવેક હતો. મુખ આડું કપડું રાખી જતનાથી વાત કરતા હતા. પૂજ્ય તપસ્વીજી મહારાજને ટેવ હતી કે નવો આગંતુક આવે કે તેનું પૂરું નામ-ઠામ લખી લેતા. તેમનું પૂરું નામ શંકરલાલ ઉમિયાશંકર મહેતા હતું. આમ તેમના સંપૂર્ણ નામમાં પણ વિરોધ હતો – નામ બ્રાહ્મણનું અને અટક વણિક !
પૂ. મહારાજ સાહેબે વાત કઢાવતા પૂછ્યું, “દેશમાં કયું ગામ છે?”
સાહેબ, અમે મૂળ મોરબીના દશાશ્રીમાળી વણિક જાતિના છીએ. ઝરિયામાં ઉમિયાશંકર કેશવજી નામની અમારી પેઢી ચાલે છે.”
કેમ જાણે તે ભાઈ સમજી ગયા હોય કે શંકરલાલ ઉમિયાશંકર નામ સાંભળીને પૂજ્ય તપસ્વીજી મહારાજના મનમાં સંદેહ થયો હશે, એટલે એમણે હસતા-હસતા પરિચય આપી દીધો.
સાથે આવનાર ભાઈ મુંબઈના સુપ્રસિદ્ધ રવિચંદ્રજી સુખલાલભાઈના પુત્ર શ્રી કુંદનલાલ હતા. બીજા નૌતમલાલ હતા, જેઓ અત્યારે સાધુ થઈને મુંબઈમાં વિચરે છે. પ્રભાવશાળી વ્યક્તિત્વ ધરાવતા કુંદનલાલ સંસ્કારી યુવક હતા. તે સમયે સૌ દર્શન કરી પાછા ફર્યા, પરંતુ ત્રણેય વ્યક્તિ પુન: તૈયાર થઈને વિહારમાં સાથ આપવા માટે દાનાપુર આવી પહોંચ્યા હતા.
શંકરભાઈને પ્રથમ પરિચયે જયંતમુનિશ્રી અને તપસ્વીજી મહારાજ પ્રત્યે એવી શ્રદ્ધા બંધાઈ
પૂર્વભારતનો ઐતિહાસિક વિહાર 9 179
