Paumchariyam Part 01

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 116

रक्खस-वाणरपव्वज्जाविहाणाहियारो - ६/१९६-२२३
य
एवं मोत्तूण गिरिं न मणो मज्झं समुच्छइह गन्तुं । नयरं सुरपुरसरिसं, करेमि एत्थं न संदेहो ॥२१०॥ भणिऊण वयणमेयं, तो 'चडिओ पव्वयस्स सिहरम्मि । पायार-भवणसोहं, सिग्धं च निवेसियं नयरं ॥२११॥ अह निययनामसरिसं, तेण कयं महियलम्मि विक्खायं । सुरपुरसोभायारं, किक्विन्धिपुरं ति नामेणं ॥ २१२॥ सो तत्थ बन्धुसहिओ, अणेयसामन्तपणचलणजुओ । भुञ्जइ रायवरसिरिं, सम्मद्दिट्ठी जिणमयम्मि ॥२१३॥ चन्द - दिवायरसरिसा, सिरिमालाए सुया समुप्पन्ना । पढमो आइच्चरओ, रिक्खरओ होइ बीओ य ॥ २१४॥ धूया सूरकमला, जाया वरकमलकोमलसरीरा । कमलद्दहवत्थव्वा, कमलसिरी चेव पच्चक्खा ॥२१५॥ रयणपुरम्म य नयरे, मेरुमहानरवइस्स भज्जाए । जाओ य माहवीए, मयारिदमणो वरकुमारो ॥२१६॥ दिन्ना य सूरकमला, मयारिदमणस्स वाणरिन्देणं । वत्तं पाणिग्गहणं, किक्विन्धिपुरे अणन्नसमं ॥ २१७॥ अह कण्णपव्वओवरि, नयरं चिय कण्णकुण्डलं तेणं । विणिवेसियं महन्तं, सुरपुरसोहं विडम्बन्तं ॥२१८॥ पायालंकारपुरे, इन्दाणीगब्भसंभवा तइया । जाया सुकेसपुत्ता, देवकुमारा इव सुरूवा ॥२१९॥ पढमेत्थ होइ माली, तह य सुमालि त्ति नाम विक्खाओ । तइओ य मालवन्तो, अमरकुमारोवमसिरीओ ॥ २२०॥ पत्ता सरीरविद्धि, विज्जाबल - दप्पगव्विया जाया । कीलन्ति जहिच्छाए, काणण- वणरम्मदेसेसु ॥ २२१ ॥ अह ते चवलकुमारा, जं तेण निवारिया सुकेसेणं । मा जाह दक्षिणदिसिं, अन्नत्तो रमह वीसत्था ॥२२२॥ परिपुच्छिओ नरिन्दो, विणयं काऊण तेहि परमत्थं । परिकहइ जहावत्तं, लङ्कापुरिमाइयं सव्वं ॥२२३॥
एतन्मुक्त्वा गिरिं न मनो मम समुच्छिनत्ति गन्तुम् । नगरं सुरपुरिसदृशं करोम्यत्र न संदेहः ॥२१०॥ भणित्वा वचनमेतत्तदारूढः पर्वत्तस्य शिखरम् । प्राकार - भवनशोभं शीघ्रं च निवेशितं नगरम् ॥२११॥ अथ निजकनाम सदृशं तेन कृतं महीतले विख्यातम् । सुरपुरशोभाकारं किष्किन्धपुरमिति नाम्ना ॥ २१२ ॥ स तत्र बन्धु सहितोऽनेक सामन्तप्रणतचरणयुग्मः । भुनक्ति राजवश्रीं सम्यग्दृष्टि जिनमते ॥२१३॥ चन्द्र-दिवाकरसदृशौ श्रीमालायां सुतौ समुत्पन्नौ । प्रथम आदित्यरजा ऋक्षरजा भवति द्वितीयश्च ॥ २१४॥ दुहिता च सूरकमला जाता वरकमलकोमलशरीरा । कमलद्रहवास्तव्याकमल श्रीरेव प्रत्यक्षा ॥ २१५ ॥ रत्नपुरे च नगरे मेरूमहानरपते र्भार्यायाम् । जातश्च माघव्यां मृगारिदमनो वरकुमारः ॥२१६॥ दत्ता च सुरकमला मृगारिदमनस्य वानरेन्द्रेण । वृत्तं पाणिग्रहणं किष्किन्धिपुरे अनन्यसमम् ॥२१७|| अथ कर्णपर्वतोपरि नगरमेव कर्णकुण्डलं तेन । विनिवेशितं महत् सुरपुरशोभां विडम्बयत् ॥२१८॥ पाताललङ्कारपुरे इन्द्राणीगर्भसम्भवास्तदा । जाताः सुकेशपुत्रा देवकुमारा इव सुरुपाः ॥२१९॥ प्रथमोऽत्र भवति माली तथा च सुमालीति नाम विख्यातः । तृतीयश्च माल्यवानमरकुमारोपमश्रिकः ॥२०॥ प्राप्ताः शरीरवृद्धिं विद्याबलदर्पगर्विता जाता: । क्रीडन्ति यथेच्छया काननवनरम्यदेशेषु ॥ २२१ ॥ अथ ते चपलकुमारा यत्तेन निवारिताः सुकेशेन । मा गच्छन्तु दक्षिणदिशि अन्यत्र भ्रमन्तु विश्वस्ताः ॥ २२२॥ परिपृष्टो नरेन्द्रो विनयं कृत्वा तेभ्यः परमार्थम् । परिकथयति यथावृत्तं लङ्कापूर्यादिकं सर्वम् ॥२२३॥
पउम भा-१/११
८१