Paumchariyam Part 01

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 189

१५४
पउमचरियं आसासिऊण समरे, तत्थ जयन्तेण परमरुटेणं । पहओ थणन्तरोवरि, सिरिमालि गयप्पहारेणं ॥१०४॥ दट्ठण विगयजीयं, सिरिमालिं इन्दई रणमुहम्मि । वाहेऊण रहवरं, अभिमुहिहूओ जयन्तस्स ॥१०५॥ रावणपुत्तेण रणे, सुरिन्दपुत्तो सरेहि निब्भिन्नो । रुहिरारुणियसरीरो, गिरि व्व सह गेरुयालिद्धो ॥१०६॥ दट्टण तं जयन्तं, पुत्तं सरघायरुहिरविच्छष्टुं । उद्धाइओ य सहसा, इन्दो एरावणारूढो ॥१०७॥ ढक्कारवेण महया, वियडघडा-रह-तुरङ्ग-पाइक्कं । वेढेइ इन्दसेन्नं, समन्तओ इन्दइकुमारं ॥१०८॥ आलोइऊण पुत्तं वेढिज्जन्तं रणे सुरबलेणं । लङ्काहिवो पयट्टो, इन्दाभिमुहो रहवरत्थो ॥१०९॥ इन्दस्स लोगपाला, आवडिया रक्खसा य रणसूरा । मुञ्चन्ता सरवरिसं, परोप्परं दारुणामरिसा ॥११०॥
असि-कणय-चक्क-तोमर-मोग्गर-करवाल-कोन्त-सुलेहिं । पहरन्ति एक्कमेक्वं, अदिन्नपट्ठी रणे सुहडा ॥१११॥ हण हण हण त्ति कत्थइ, कत्थइ खणखण खणन्ति खग्गाइं । तडतडतडत्ति कत्थइ, सद्दो सरभिन्नदेहाणं ॥११२॥ हत्थी हत्थीण समं, आलग्गो रहवरो सह रहेणं । तुरएण सह तुरङ्गो, पाइक्को सह पयत्थेणं ॥११३॥ सीसगहिएक्कमेक्का, सामियसम्माणलद्धमाहप्पा । जुज्झन्ति समरसूरा, कायरपुरिसा पलायन्ति ॥११४॥ जुज्झन्ताण सहरिसं, अन्नोन्नावडियसत्थघायग्गी । पज्जलइ सव्वओ च्चिय, जणयन्तो सुहडसंतावं ॥११५॥ पडुपडह-भेरि-काहल-गयगज्जिय-तुरयहिंसियरवेणं । न सुणेन्ति एक्कमेक्कं, उल्लावं कण्णवडियं पि ॥११६॥ खग्ग-सर-सत्ति-मोर-पहया लोलन्ति केइ महिवट्टे । पडिउट्ठियं करेन्ता, अवरे हिण्डन्ति वरजोहा ॥११७॥
आश्वास्य समरे तत्र जयन्तेन परमरुष्टेन । प्रहतः स्तनान्तरोपरि श्रीमाली गदा प्रहरेण ॥१०४।। दृष्ट्वा विगतजीवं श्रीमालीनमिन्द्रनिद्रामुखे । वाहयित्वा रथवरमभिमुखीभूतो जयन्तस्य ॥१०५।। रावणपुत्रेण रणे सुरेन्द्रपुत्र शरै निर्भिन्नः । रुधिरारुणितशरीरो गिरिरिव यथा गेरुकालिप्तः ॥१०६।। दृष्ट्वा तं जयन्तं पुत्रं शरघातरुधिरविक्षोभम् । उद्धावितश्च सहसा इन्द्र ऐरावणारुढः ॥१०७|| ढक्कारवेण महता विकटघटारथतुरङ्गपदातिकम् । वेष्टयतीन्द्रसैन्यं समन्तत इन्द्रजित्कुमारम् ॥१०८।। आलोक्य पुत्रं वेष्ट्यमानं रणे सुरबलेन । लङ्काधिपः प्रवृत्तः इन्द्राभिमुखो रथवरस्थः ॥१०९॥ इन्द्रस्य लोकपाला आपतिता राक्षसाश्च रणशूराः । मुञ्चन्तः शरवर्षां परस्परं दारुणामर्षाः ॥११०॥
असि-कनक-चक्र-तोमर-मुद्गर-करवाल-कुन्त-शूलैः । प्रहरन्ति एकमेकमदत्तपृष्ठा रणे सुभटाः ॥१११॥ हण हण हणेति कुत्रचित्कुत्रचित्खन खन खनन्ति खड्गानि । तड तड तडेति कुत्रचित्शब्दः शरभिन्नदेहानाम् ॥११२।। हस्ती हस्तिना सममालग्नो रथवरः सहरथेन । तुरगेण सह तुरङ्गः पदाति सह पदस्थेन ॥११३।। शीर्षगृहीतैकैकाः स्वामिसन्मानलब्धमाहात्म्याः । युध्यन्ते समरशूराः कातरपुरुषाः पलायन्ते ॥११४॥ युध्यमानानां सहर्षमन्योन्यापतितशस्त्रघाताग्निः । प्रज्वलति सर्वत एव जनयन्सुभटसंतापम् ॥११५।। पटु-पटह-भेरि-काहल-गजगर्जितं-तुरगर्हिसितरवेण । न श्रुण्वन्त्येकमेकमुल्लापं कर्णपतितमपि ॥११६।। खड्ग-शर-शक्ति-तोमरप्रहताः लोलन्ति केचिन्महीपीठे। प्रत्युत्थितं कुर्वन्तोऽपरे हिण्डन्ते वरयोधाः ॥११७।।