Paumchariyam Part 01

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 195

१६०
पउमचरियं तत्तो पभूइ तुहयं, ईसावसरोसपसरियसरीरो । न य छड्डुसि अणुबन्धं, तस्सुवरिं नन्दिमालिस्स ॥३९॥ अह अन्नया कयाई, संजमकम्मोदएण पडिबुद्धो । निक्खमइ नन्दिमाली, चइऊण परिग्गहा-ऽऽरम्भं ॥४०॥ विहरन्तो संपत्तो, नदीए हंसावलीए तीरम्मि । समणसहिओ महप्पा, दिट्ठो य तुमे भमन्तेण ॥४१॥
ओलक्खिओ य साहू, झाणत्थो पव्वए रहावत्ते । सरियं ते जं वत्तं, आहल्लाकारणं सव्वं ॥४२॥ रुटेण तुमे बद्धो, समणो सव्वेसु चेव अङ्गेसु । तह वि न कम्पइ समणो, मेरू विव वायगुञ्जाहिं ॥४३॥ समणस्स निययभाया, साहू कल्लाणगुणधरो नामं । दट्ठण य उवसग्गं, रुट्ठो पडिमं समाणेइ ॥४४॥ कोवाणलेण सिग्धं, डहिऊण निरूविओ समाणेणं । सव्वसिरीए महरिसी, उवसमिओ तुज्झ महिलाए ॥४५॥ सम्मत्तभावियमई, तं महिलं पेच्छिउँ दयावन्नो । समणो पसन्नमणसो, जाओ च्चिय तक्खणं चेव ॥४६॥ निम्ममनिरहङ्कारं, जो निन्दइ साहवं दढचरित्तं । आहणइ सवइ मूढो, सो पावइ दीहसंसारं ॥४७॥ एवं नाऊण तुमे, पुण्णस्स पराभवस्स य विसेसं । धम्मेण नवरि छिज्जइ, एयं दुक्खासयं सव्वं ॥४८॥ सुणिऊण निययचरियं, सक्को संवेगजायसब्भावो । पणमइ मुणी निसण्णो, पुणो पुणो मुणियपरमत्थो ॥४९॥ दाऊणं उवएसं, साहू संपत्थिओ निययठाणं । इन्दो वि सयलरज्जे, ठवेई पुत्तं विरियदत्तं ॥५०॥ आपुच्छिऊण सक्को, माया-पिय-सयण-महिलियाओ य । गिण्हइ जिणोवइटुं, पव्वज्जं दुक्खमोक्खढे ५१॥
अन्नोन्नजोगकरणेहि तवोविहाणं, काऊण कम्मकलुसस्स य सव्वनासं । उप्पन्ननाणविमलामलसुद्धभावो, इन्दो सिवं उवगओ परिनिट्ठियट्ठो ॥५२॥
॥ इय पउमचरिए इन्दनिव्वाणगमणो नाम तेरसमो उद्देसओ समत्तो ॥ ततः प्रभृति त्वमिर्ध्यारोषप्रसरितशरीरः । न च मुञ्चस्यनुबन्धं तस्योपरि नन्दिमालिनः ॥३९॥ अथान्यदा कदाचित्संयमकर्मोदयेन प्रतिबद्धः । निष्क्रमति नन्दीमाली त्यक्त्वा परिग्रहाऽऽरम्भम ॥४०॥ विहरन्संप्राप्तो नद्या हंसावल्यास्तीरे। श्रमणसहितो महात्मा दृष्टश्च त्वया भ्राम्यता ॥४१॥ उपलक्षितश्च साधुानस्थः पर्वते रथावर्ते । स्मतं तव यद्तमहल्याकारणं सर्वम ॥४२॥ रुष्टेन त्वया बद्धः श्रमणः सर्वेषु चैवाङ्गेषु । तथाऽपि न कम्पते श्रमणो मेरुरिव गुञ्जावातैः ॥४३॥ श्रमणस्य निजभ्राता साधुः कल्याणगुणधरो नाम । दृष्ट्वा चोपसर्ग रुष्टः प्रतिमां समानयति ॥४४॥ कोपानलेन शीघ्रं दग्द्धं निरुपितः सन् । सर्वश्रिया महर्षिरुपशामितस्तव महिलया ॥४५॥ सम्यक्त्वभावितमतिस्तां महिलां दृष्ट्वा दयापन्नः । श्रमणः प्रसन्नमना जात एव तत्क्षणमेव ॥४६॥ निर्ममनिरहंकारं यो निन्दति साधुं दृढचारित्रम् । आहन्ति शपति मूढः स प्राप्नोति दीर्घसंसारम् ॥४७॥ एवं ज्ञात्वा त्वया पुण्यस्य पराभवस्य च विशेषम् । धर्मेण किन्तु छिद्यते एतद्दुःखासयं सर्वम् ॥४८।। श्रुत्वा निजचरित्रं शक्रः संवेगजातसद्भावः । प्रणमति मुनि निषण्णः पुनः पुन तिपरमार्थः ॥४९।। दत्वोपदेशं साधुः संप्रस्थितो निजस्थानम् । इन्द्रोऽपि सकलराज्ये स्थापयति पुत्रं वीर्यदत्तम् ॥५०॥ आपृच्छय शक्रो माता-पिता-स्वजन-महिलाश्च । गृह्णाति जिनोपदिष्टां प्रव्रज्यां दुःखमोक्षणार्थे ॥५१॥ अन्योन्ययोगकरणैस्तपोविधानं कृत्वा कर्मकालुष्यस्य च सर्वनाशम् । उत्पन्नज्ञानविमलामलशुद्धभाव इन्द्रः शिवमुयगतः परिनिष्ठितार्थः ॥५२॥
॥ इति पद्मचरित्र इन्द्रनिर्वाणगमनो नाम त्रयोदशोद्देशः समाप्तः ॥
Jain Education Intematonal