Paumchariyam Part 01

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 216

अंजणासुन्दरीवीवाहविहाणाहियारो - १५ / ७५-१००
जं होइ गरहणिज्जं, उवहासं जं च नरयगइगमणं । उत्तिमपुरिसेण जए, तं चिय कम्मं न कायव्वं ॥ ९० ॥ सुणिऊण वयणमेयं, पवणगई तो मणेण चिन्तेइ । एयं अलङ्घणिज्जं, कायव्वं गुरुजणाइटुं ॥९१॥ अहवा पाणिग्गहणं, काऊणं तं इहं समुज्झे । जेण महं अन्नस्स य, न होइ इट्ठा निययकालं ॥९२॥ पवनञ्जयेन अञ्जनायाः परिणयनम्
पल्हाय-महिन्देहिं, अणेयउवएससयसहस्साइं । दाऊण कुमारवरो, नियत्तिओ बुद्धिमन्तेहिं ॥ ९३ ॥ पवणंजये नियत्ते, दोसु वि सन्नेसु होइ आणन्दो । बहुखाण - पाण- भोयण-सएसु लोओ समाद्धो ॥९४॥ सव्वममि सुपडिउत्ते, सुतिहि सुनक्खत्त-करण - लग्गम्मि । वत्तं पाणिग्गहणं, कन्नाए समं कुमारस्स ॥ ९५ ॥ वत्तम्मिय वारिज्जे, उभओ सम्माणदाणकयविभवा । तत्थेव मासमेगं, अच्छन्ति महिन्द - पल्हाया ॥ ९६ ॥ अह ते अवियण्हमणा अन्नोन्नाभासणाइ काऊणं । विज्जाहररायाणो, निययपुराई समणुपत्ता ॥९७॥ हय-गय-रहपरिकिण्णो, ऊसियधय-विजय- वेजयन्तीहिं । पवणंजओ पविट्ठो, सपुरं चिय अञ्जणासहिओ ॥ ९८ ॥ दिन्नं से वरभवणं, मणिकोट्टिम - सालिभञ्जियाकलियं । अह सा महिन्दतणया, तत्थ पविट्ठा गमइ कालं ॥ ९९ ॥ परभवजणियं जं दुक्कयं सुक्कयं वा, उवणमहइ लोए सोक्ख- दुक्खावहं तं । चउगइभयभीया जायसंवेगसड्डा, विमलहिययभावा होह धम्मेक्वचित्ता ॥ १०० ॥ ॥ इय पउमचरिए अंजणासुन्दरीवीवाहविहाणाहियारो नाम पञ्चदसो उद्देसओ समत्तो ॥ यद्भवति गर्हणीयमुपहासं यच्च नरकगतिगमनम् । उत्तमपुरुषेण जगति तदेव कर्म न कर्त्तव्यम् ॥ ९० ॥ श्रुत्वावचनमेतत् पवनगतिस्तदा मनसा चिन्तयति । एतदलङ्घनीयकर्तव्यं गुरुजनादिष्टम् ॥९१॥ अथवा पाणिग्रहणं कृत्वा तामिह समुज्झाम्यहम् । येन ममान्यस्य च न भवतीष्टा नित्यकालम् ॥९२॥ पवनञ्जयेन अञ्जनायाः परिणयनम्
प्रह्लाद-महेन्द्राभ्यामनेकोपदेशशतसहस्राणि । दत्वा कुमारवरो निवत्तितो बुद्धिमद्भयाम् ॥९३॥ पवनञ्जये निवृते द्वयोरपि सैन्ययोर्भवत्यानन्दः । बहुखान-पान - भोजनशतैर्लोकः समारब्धः ||९४|| सर्वे सुप्रत्युक्ते सुतिथि- सुनक्षत्र - करणलग्ने । वृतं पाणिग्रहणं कन्ययाः समं कुमारस्य ॥ ९५|| वृत्ते च वीवाहे उभयौ सन्मानदानकृतविभवौः । तत्रेव मासमेकमासाते महेन्द्र - प्रह्लादौ ॥ ९६ ॥ अथ तावविभक्तमनसावन्योन्याभाषणादि कृत्वा । विद्याधरराजानौ निजपुराणि समनुप्राप्तौ ॥९७॥ हय-गज-रथपरिकीर्णोच्छ्रितध्वज - विजय - वैजयन्तिभिः । पवनञ्जयः प्रविष्टः स्वपुरमेवाञ्जनासहितः ॥९८॥ दत्तं तस्यै वरभवनं मणिकुट्टिमशालिभञ्जिककलितम् । अथ सा महेन्द्रतनया तत्र प्रविष्टा गमयति कालम् ॥९९॥ परभवजनितं यद्दुष्कृतं सुकृतं वोपनमतीह लोके सुख-दु:खावहं तत् । चतुर्गतिभयभीता जातसंवेगश्रद्धा विमलहृदयभावा भवन्तु धर्मैकचित्तः ॥१००॥
।। इति पद्मचरितेऽञ्जनासुन्दरीवीवाहविधानो नाम पञ्चदशोद्देशः समाप्तः ॥
१. वीवाहे ।
१८१