Paumchariyam Part 01

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 193

१५८
पउमचरियं इन्द्रस्य वैराग्यम् - इन्दो उव्विग्गमणो, न य भवणे आसणे धिई कुणइ । न य कुसुमवरुज्जाणे, पउमसरे नेव रमणिज्जे ॥१२॥ कन्तासु न दइ मणं, इन्दो चिन्तावरो जिणाययणं । गन्तूण पणमिऊण य, अच्छइ भङ्गं विचिन्तेन्तो ॥१३॥ धिद्धी ! अहो ! अकज्जं, कीरइ खेयराण रिद्धीए । विज्जु व्व चञ्चलाए, इन्दाउहलेहसरिसाए ? ॥१४॥ ताओ च्चिय विज्जाओ, ते य भडा ते य गय-तुरङ्गा य । तिणसरिसं व भुयबलं, जायं पुण्णावसाणम्मि ॥१५॥ वेरियनिहेण मज्झं, जाओ लङ्काहिवो परमबन्धू । निस्सारसुहासत्तो, जेणं पडिबोहिओ इहइं ॥१६॥ इन्दिय-मणाभिरामं, सव्वं सुहसंगम पयहिऊण । गिण्हामि पावम हणी, पव्वज्जा जिणवरमयम्मि ॥१७॥ एयम्मि देसयाले, साहू निव्वाणसंगमो नामं । तं चेव जिणायतणं, अवइण्णो गयणमग्गाओ ॥१८॥ दट्ठण मुणिवरिन्दं, सक्को अब्भुट्ठिओ सपरितोसो । ओणमियउत्तमङ्गो, वन्दइ परमेण भावेण ॥१९॥ साहू वि जहायारं, काऊण जिणिन्दचन्दपडिमाणं । दिन्नासणोवविट्ठो, तवतेयसिरीए दिप्पन्तो ॥२०॥ इन्द्रस्य पूर्वभवचरितम् - पुणरवि नमिऊण मुणी, पुच्छइ सक्को परण विणएणं । सामिय ! कहेहि मज्झं, पुव्वभवं जं जहावत्तं ॥२१॥ अह साहिउं पवत्तो, साहू तं पुव्वजम्मसंबन्धं । कह वि भमन्तेण तुमे, लद्धा वि हु माणुसी जाई ॥२२॥ नयरे सिहिपरिनामे.दालिहकलम्मि तत्थ उप्पन्ना। दहिया अलक्खणगणा.वाहीसयपीडियसरीरा ॥२३॥ इन्द्रस्य वैराग्यम्इन्द्र उद्विग्नमना न भवन आसने धृतिं करोति । न च कुसुमवरोद्याने पद्मसरसि नैवरमणीये ॥१२॥ कान्तासु न ददाति मन इन्द्रश्चिन्तापरो जिनायतनम् । गत्वा प्रणम्य चह आस्ते भङ्गं विचिन्तयन् ॥१३॥ धिगहो ! अकार्यं किं क्रियते खेचराणां ऋद्धया। विद्युदिव चञ्चलयेन्द्रायुधलेखासदृश्या? ॥१४॥ तावदेव विद्यास्तेभटास्ते च गज-तुरङ्गाश्च । तृणसदृशमिव भुजबलं जातं पुण्यावसाने ॥१५॥ वैरिनिभेन मम जातो लङ्काधिपः परमबन्धुः । निःसारसुखाशक्तो येन प्रतिबोधित इह ॥१६॥ इन्द्रिय-मनोऽभिराम सर्वं सुखसंगम प्रहाय । गृह्णामि पापमथनीं प्रव्रज्यां जिनवरमते॥१७॥ एतस्मिन् देशकाले साधुनिर्वाणसंगमो नामा । तमेव जिनायतनमवतीर्णो गगनमार्गात् ॥१८॥ दृष्ट्वा मुनिवरेन्द्रं शक्रोऽभ्युत्थितः स परितोषः । अवनतोत्तमाङ्गो वन्दते परमेण भावेन ॥१९॥ साधुरपि यथाऽऽचारं कृत्वा जिनेन्द्रचन्द्रप्रतिमानाम् । दत्तासनोपविष्टस्तपस्तेज:श्रिया दीप्यमानः ॥२०॥ इन्द्रस्य पूर्वभवचरित्रम् - पुनरपि नत्वा मुनिं पृच्छति शक्रः परेण विनयेन । स्वामिन् ! कथय मम पूर्वभवं यद्यथावृत्तम् ॥२१॥ अथ कथयितुं प्रवृत्तः साधुस्तं पूर्वजन्मसम्बन्धम् । कथमपि भ्राम्यता त्वया लब्धाऽपि हु मानुषी जातिः ॥२२॥ नगरे शिखीपुरिनाम्नि दारिद्रकुले तत्रोत्पन्ना । दुहिताऽलक्षणगुणा व्याधिशतपीडितशरीरा ॥२३॥ १. महणि पव्वज्ज-प्रत्य० । २. मुणि-प्रत्य० ।