Paumchariyam Part 01

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 188

वेयड्डगमण-इन्दबंधण-लंकापवेसणाहियारो -१२/७५-१०३
१५३ विसमाहयतूरवं, तुरङ्गवग्गन्त-चडुलपाइक्कं । रक्खसबलं महन्तं, अब्भिट्ट इन्दसुहडाणं ॥८९॥ सुरवइभडेहि एत्तो, फलिहसिलाकुन्तसत्तिपहरेहिं । रक्खसबलस्स पमुहं, भग्गं विवडन्तगय-तुरयं ॥१०॥ दट्ठण निययसेन्नं, भज्जन्तं सुरभडेहि संगामे । सव्वाउहकयजोगा, आवडिया रक्खसा ताणं ॥११॥ वज्जो य वज्जवेगो, हत्थ-पहत्थो तहेव मारीई । सुयर-सारणो य जढरो, गयणुज्जलमाइया सुहडा ॥१२॥ सन्नद्ध-बद्ध-कवया, दढरोसुज्जलियदप्पमाहप्पा । तह जुज्झिउं पवत्ता, जह इन्दबलं समोसरियं ॥१३॥ दट्ठण सेन्नपमुहं, भज्जन्तं रक्खसेहि संगामे । इन्दसुहडा वि ताणं, समुट्ठिया सहरिसुच्छाहा ॥१४॥ घणमाली तडिपिङ्गो, जलियक्खो अद्दिपञ्जरो चेव । जलहरमाई एए, जुज्झन्ति समं निसियरेहिं ॥१५॥ हय-जाण-वहियजोहं, दट्ठण कइद्धओ महिन्दसुओ । उद्धाइओ य सहसा, पसन्नकित्ती रणपयण्डो ॥१६॥ अह मालवन्तपुत्तो, सिरिमाली सरसयाइं मुञ्चन्तो । पविसरइ सुराणीए, रणे जह वणदवो दित्तो ॥१७॥ सिहि-केसरिदण्डो वि य, उग्गो कणयप्पभाइया सुहडा । जुज्झन्ति तेहि समयं, सिरिमालि-पसन्नकित्तीहिं ॥९८॥ सिरिमालीण रणमुहे, एयाण भडाए अद्धयन्देहिं । छिन्नाइं पडन्ति महिं, सिराइँ जह पङ्कयाइं व ॥१९॥ दट्ठण मारिया ते, भिच्चा सयमेव उठ्ठिओ इन्दो । धरिओ य अल्लियन्तो, पुत्तेण तओ जयन्तेणं ॥१०॥ अच्छ पहू ! वीसत्थे, जावेए रणमुहे विवाडेमि । नक्खेण जं विलुप्पइ, तत्थ य परसूण किं कज्जं? ॥१०१॥ सिरिमालि-जयन्ताणं, आवडियं दारुणं महाजुझं । विविहाउहसंघट्ट, उट्ठन्तफुलिङ्गजालोहं ॥१०२॥ सिरिमालीण सहरिसं, चावं आयड्डिऊण कणएणं । विरहो कओ जयन्तो, मुच्छावसवेम्भलो जाओ ॥१०३॥
विषमाहततूर्यरवं तुरङ्गवलाच्चटूलपदातिम् । राक्षसबलं महत् संगतमिन्द्रसुभटानाम् ॥८९॥ सुरपतिभटैरितः स्फटिकशिलाकुन्तशक्तिप्रहरैः । राक्षसबलस्य प्रमुखं भिन्नं विपतद्गजतुरगम् ॥९०।। दृष्ट्वा निजसैन्यं भज्यमानं सुरभटैः संग्रामे । सर्वायुधकृतयोगा आपतिता राक्षसास्तेषाम् ॥९१।। वज्रश्चवज्रवेगो हस्त-प्रहस्तौस्तथैव मारीची। शुक-सारणौ च जठरो गगनोज्वलादिकाः सुभटाः ॥१२॥ सन्नद्ध-बद्ध-कवचा दृढरोषोज्वलितमाहात्म्याः । तथा योद्धं प्रवृत्ता यथेन्द्रबलं समपसृतम् ॥९३।। दृष्ट्वा सैन्यप्रमुखं भज्यमानं राक्षसैः संग्रामे । इन्द्रसुभटा अपि तेषां समुत्थिता सहर्षोत्साहाः ॥९४|| धनमाली तडित्पिगो जलिताक्षोऽद्रीपञ्जरश्चैव । जलधरादय एते युध्यन्ते समं निशाचरैः ॥१५॥ हय-यान-वाहितयोधं दृष्ट्वा कपिध्वजो महेन्द्रसुतः । उद्धावितश्च सहसा प्रसन्नकीर्ती रणप्रचण्डः ।।९६।। अथ माल्यवत् पुत्रः श्रीमाली शरशतानि मुञ्चन् । प्रविसरति सरानीके ऽरण्ये यथा वनदवो दिप्तः ॥९७|| शिखि-केसरिदण्डोऽपि चोग्रः कनकप्रभादिकाः सुभटाः । युध्यन्ते ताभ्यां समं श्रीमालि-प्रसन्नकीर्तिभ्याम् ॥९८।। श्रीमालिना रणमुखे एतेषां भटानामर्धचन्द्रैः । छिन्नानि पतन्ति महीं शिर्षाणि यथा पङ्कजानीव ॥१९॥ दृष्ट्वा मारितास्ते भृत्याः स्वयमेवोत्थित इन्द्रः । धृतश्चालीयन् पुत्रेण ततो जयन्तेन ॥१००।। आस्स्व प्रभो ! विश्वस्तो यावदेते रणमुखे व्यापादयामि । नखेन यद्विलूप्यते तत्र च परशुना किं कार्यम् ? ॥१०१॥ श्रीमालि-जयन्तयोरापतितं दारुणं महायुद्धम् । विविधायुधसंघट्टमुत्तिष्टत्स्फुर्लिज्वालौघम् ॥१०२।। श्रीमालिना सहर्ष चापमाकृष्य कनकेन । विरथः कृतो जयन्तो मुर्छावशविह्वलो जातः ॥१०३॥
पउम. भा-१/२०
Jain Education Interational