Paumchariyam Part 01

Author(s): Parshvaratnavijay
Publisher: Omkarsuri Aradhana Bhavan

Page 175

१४०
पउमचरियं नारदस्वरूपम् - पुच्छड् मगहाहिवई, भयवं ! को नारओ ? सुओ कस्स ? । के व गुणा से अहिया ? कहेहि मे कोउयं गुरुयं ॥४९॥ भणइ तओ गणनाहो, विप्पो नामेण अत्थि बम्भरुई । महिला से वरकुम्मी, सा गुरुभारा समणुजाया ॥५०॥ कालन्तरेण केणइ, विहरन्ता साहवो तमुद्देसं । पत्ता तावसनिलयं, तेहि य परिवारिया तुरियं ॥५१॥ दिन्नासणोवविठ्ठा, साहू पेच्छन्ति तत्थ बम्भरुई । महिला य तस्स कुम्मी, गुरुभारा पीणथणजुयला ॥५२॥ अह साहवेण भणियं, संसारसहावजाणियच्छेणं । हा ! कटुं कह जीवा, नच्चाविज्जन्ति कम्मेसु ? ॥५३॥ चइऊण बन्धवजणं, गिहवासं चेव धम्मबुद्धीए । गहिओ तावसधम्मो, तह वि य सङ्गं न छड्डेइ ॥५४॥ जह छड्डिऊण भत्तं, पुणरविलोगो न भुञ्जइ अभक्खं । तह छड्डिऊण कम्मं, न करेन्ति जई अकरणिज्जं ॥५५॥ चइऊण महिलियं जो, पुणरवि सेवेइ लिङ्गरूवेणं । सो पावमोहियमई, दीहं अज्जेइ संसारं ॥५६॥ सोऊण समणवयणं, पडिबुद्धो तक्खणेण बम्भरुई । जिणदिक्खं पडिवन्नो, सव्वं सङ्गं पयहिणं ॥५७॥ कुम्मी वि सुणिय धम्मं, मोत्तूण कुदिट्ठिजिणसुइमईया । अह दारयं पसूया, दसमे मासे अरण्णम्मि ॥५८॥ संभरिय साहुवयणं, असासयं जाणिऊण मणुयत्तं । संवेगसमावन्ना, कुम्मी चिन्तेइ हियएणं ॥५९॥ रण्णे समुद्दमज्झे, जलणे गिरिसिहर-कन्दरत्थं वा । रक्खन्ति पयत्तेणं, पुरिसं निययाइँ कम्माई ॥६०॥
नारदस्वस्पम् - पृच्छति मगधाधिपति भगवन् । को नारद: ? सुतः कस्य ? । के वा गुणा तस्याधिकाः ? कथय मे कौतुकं गुरुकम् ॥४९॥ भणति ततो गणनाथो विप्रो नाम्नाऽस्ति ब्रह्मरुचिः । महिलातस्य वरकूर्मी सा गुर्विणी समनुजाता ॥५०॥ कालान्तरेण केचिद्विहरन्तः साधवस्तमुद्देशम् । प्राप्तास्तापसनिलयं तैश्च परिवारितास्त्वरितम् ।।५१|| दत्ताऽऽसनोपविष्टाः साधवः पश्यन्ति तत्र ब्रह्मरुचिम् । महिलां च तस्यकूर्मी गुरुभारां पीनस्तनयुगलाम् ।।५२।। अथ साधुना भणितं संसारस्वभावज्ञापिताच्छेन । हा ! कष्टं कथं जीवा नर्त्यन्ते कर्मभिः ॥५३॥ त्यक्त्वा बन्धुजनं गृहवासमेव धर्मबुद्ध्या । गृहीतस्तापसधर्मस्तथापि च सङ्गं न छर्दयति (मुञ्चति) ॥५४|| यथा मुक्त्वा भक्तं पुनरपि लोको न भुङ्क्ते अभक्ष्यम् । तथा मुक्त्वा कर्म न कुर्वन्ति यद्यकरणीयम् ॥५५।। त्यक्त्वा महिलां यः पुनरपि सेवते लिङ्गरुपेण । स पापमोहितमति र्दीर्घमर्जयति संसारम् ॥५६॥ श्रुत्वा श्रमणवचनं प्रतिबुद्धस्तत्क्षणेन ब्रह्मरुचिः । जिनदीक्षां प्रतिपन्नः सर्वं सङ्गं प्रहाय ॥५७॥ कूर्म्यपि श्रुत्वा धर्मं त्यक्त्वा कुदृष्टिं जिनसुचिमत्या । अथ दारकं प्रसूता दशमे मासे ऽरण्ये ॥५८|| स्मृत्वा साधुवचनमशाश्वतं ज्ञात्वा मनुष्यत्वम् । संवेगसमापन्ना कूर्मी चिन्तयति हृदयेन ॥५९॥ अरण्ये समुद्रमध्ये ज्वलने गिरिशिखरकन्दरस्थं वा । रक्षन्ति प्रयत्नेन पुरुषं निजकानि कर्माणि ॥६०॥
१. पावेइ-प्रत्य०।